غزل
ګل ګل مې په سر راڼګيده غرمــــــه
ايښي به مې ځان ته وه اينه غرمــــه
ښه شوله چې راغلې ياره کور ابـاد
بې لتا نه کله تيريده غرمــــــــــــــــــه
خير دى که د شپه له وسه نه کيـږي
ياره کله کله خو راوړه غرمـــــــــــــــه
يا به ليونى وي يا ميئن بــــــــــه وي
هسې خلک نه ګرځي په سره غرمـه
تا سره وي سمه لکه يوه شيـــــــــــــبه
وه ګرانې د سره اوړي اوږده غرمـــه
بس رقيب د سره اوړي پيتاوى دى
ته لکه د يخ ژمي سړه غرمــــــــــــــــه
بل ته د ټول عمر وقف کــــــــړى دى
مــــــا سره د وه نکړه يوه غرمــــــــه
قدرت اله درمان خوست
