مور
د شپې ۳ بجې وې چې د ټېلېفون د زنګ غږ هلک له خوبه راویښ کړ.
هلک د ټېلېفون غوږۍ پورته کړه، مور يې وه. هلک ورځنې په ډېرې غوسې پوښتنه وکړه:
- څه ټکه راپرېوتې ده؟ ولې دې زه په دې نیمه شپه کې راویښ کړم؟
مور يې ورته په ډېر ارام غږ ځواب ورکړ:
- له نن څخه ۲۵ کاله وړاندې، په همدې نیمه شپه، تا زه له خوبه را ویښه کړې ومه. غوښتل مې درته ووایم چې “ د زیږېدو ورځ دې مبارک شه”.
هلک ددې لپاره چې د خپل مور زړه يې خپه کړی وه، ټوله شپه په ویښه تېره کړه. سهر وختي د مور د لیدلو لپاره کورته لاړ. کله چې کور ته ور ننوته، ګوري چې مور يې د یوې سوي شمعې سره د تیلیفون ترڅنګ غزېدلې ده. هلک کوښښ وکړ چې ورسره خبرې وکړي، مګر هغه اوس له دې نړۍ سترګې پټې کړې وې.
ژباړن: شیرین اغا جهانګیر
۲۹-۱۲-۲۰۱۰
۹ جدي ۱۳۸۹
09.01.2011
- پېمانه
جنت
کله چې به د بهلول زړه تنګ شو، نو د سیند غاړې ته به لاړ. هغه به د سین په غاړه، په ساحل کې کښېناسته او د اوبو ننداره به يې کوله. د اوبو پاکوالی او تازه ګي به يې غوسه له منځه وړله.
کله چې به وزګار و، په ساحل کې به کښېناسته او د ماشوم په شان يې له خټو سره لوبې کولې.
یوه ورځ د په ساحل کې ناست و او له خټو څخه يې د سیند په غاړه کور جوړولو. د کور مخې ته يې باغ جوړ کړ، په باغ کې يې وړې وړې بوټې او ګلان کښېناوه.
ناڅاپ...
09.01.2011
- پېمانه
عقیده
ډېر پخوا، د افکارو په لرغوني ښار کې دوه پوهان اوسیدل، دوي یو له بله سره کینه لرله او یو د بل پوهې ته به يې په سپک نظر کاته، ځکه چې یو د خدای په وجود باور او عقیده نه لرله او بل تن، د خدای په وجود ټینګ ایمان او باور درلود.
یوه ورځ دغه دوه پوهان په ښار کې سره مخ شول، او د خپلو پېروانو پر وړاندې د خدای د شتون او نه شتون په اړه يې بحث او مناظره شروع کړه. له څو ساعت کشمکش او جنجال وروسته، دواړه پوهان په خپله مخه لاړل....
