پېژ ندلې څېره ( عبدالبا ري جها ني صا حب )
بشر مل نا صر
تـــه پــه قلم د پښتو ښكلـــي زرين تـوري ليكې
تا د پښتـــوژبي ارمـــا ن تـــه هـــر كلــى ويلى
ته پـــه شعرونو كي پښتو ستا يې پښتو ن ستا يې
د اور لمبو كي دي افغا ن تـــه هر كلى ويلى
تا بې حسا بـــه لــــه پښتوسره ده مينه كړې
په يوه شپېلۍ كي دي د ميني يو پېغا م ليكلى
ستا د پا يكوب په هره پا ڼه كي يا غي سند رې
د شا عري پـــه تخـــيل كي د ي الها م ليكلى
چي وركه مېنه دي پـــه مينه با ندي ولولمـه
د زړه پر كور با ند ي مي اوري د وطن يا دونه
د سبا وون تمه مي خيا ل كي راژوندۍ غوند ي شي
چي راته برېښي لكه ستوري د وطن يا دونـــه
د كوه طور ورېښمين خيا لونه د چا نه هېرېږي
تا پـــه كي نغښتي د جا نا ن او دښكلا سندرې
شرقي لمني اوغربي ګلونـــه خيا ل تخنـــوي
هنر پـــه ګوتــو دي ژبا ړلې د هر چا سند رې
تـه د قلم لـــه شا پېرۍ سره خيا نت نـــه كوې
چي په تڼا كي زړه دي څه وي ته هغه وليكې
د ما شومتوب مينه دي هم لا زړۀ شوې نه ده
يا غي سند رې وجا نا ن ته په ښكا ره و ليكې
ته جها ني يې او جها ن كي پېژ ند لې څېره
د واړو خلكو د ارما ن سره په زړه كي اوسې
ستا لـه خد مته يو وګړى څه انكا ر نـــه كوي
د هر وګړي په ايما ن سره په زړه كي اوسې
اې لـــه وطنـــه لري لري مسا فر شا عــــره
د ګرا ن وطن د پسر لي ګلونـــه مـــه هېروه
د ا ګــودرونـــه او چينې د ننګيا ليـــو وطن
د ما شومتوب زاړه زاړه وختونه مــه هېروه
د وطن غېـږه كي تخمونـــه د سكروټو كري
ته و دښمن تــه د قلم په ژبــــه وركړه ګوزار
تــه جها ني يې ځكه تا ته خلك ګوتـه نيسي
وهر خا ين ته وايم سم پـــه ژبـــه وركړه ګوزار
كلات 23/10/2010
