بیلتون

نوریه وهاب

 چې  د غمونو  د ریا بو  ته  مې  د ا نګلي  نه  وای

 د بیلتو ن غیشي مې  په  زړه  با ندې  خوړلي  نه  وای 

 بیا به زما  د  تورو سترګو  تما شې  کید لی 

 که د  وطن  پرغم  کې  د ومره مې ژړلي  نه وای  

 پښتنې  پیغلې  به د سوا ل  جو لۍ  ته  نه  کینا ستې

 وحشي با د ونو  که ټیکري ور څخه  وړي  نه وا ی 

 د ا یتیما ن به  پرهر کور  کښې ډ لې ډ لې نه و

 که  خپلو  ورڼو  مو یو بل سره وژلي نوا ی 

 یو ورور طا لب  بل  ته مې وایم  د ارد و نفریې

 کا ش چې  له خولې نه مې هم دا ټکي  وتلي نوای 

 خپله مورکی چې پر زړګي باندې زخمي پره ته ده

 ګرانوبچیا نو ازارونه مو ترې و ړي نه وا ی

 زه نوریه به له خپل ملک نه د و مره لرې نه تلم 

چې مې  پر کلي را کټو نه ا و رید لي  نه وا ی