وخته ستادې یارانې ته فکروکړم

که کرداردزمانې ته فکروکړم

دزړګي نه مې سرې وینې راڅڅیږي

اوکه دغې افسانې ته فکروکړم

چې راتلونکی مې ښکاره پکې لیدی شي

که احساس کې ترانې ته فکروکړم

زه خونورګوره په یودوه کې حیران یم

دمنزل پته مې نشته دی روان یم

دڅه ویلوحق خوماسره هم شته دی

خدایه ستادنیاکې ژوندکړم اوانسان یم