غزل

داسي زړه رانه ظالم په یوه نـــــظر وړي
لکــــــه باج چې له بې وسه زورور وړي

ما ليکلي توري ځـــــکه شفق رنګ دي
دغــــــه هر یو رانه یوه ټوټه ځيګر وړي


نور خو ډير څــــــه رانه وړي دي حالاتو
جبر داکړي چې له ګوتــــو مي هنر وړي


امیلــــــــونه جوړوم په ساحل ناست یم
دلونګو جوړ ځونډي مي سمنـدر وړي

په سینـــــــــــه کي درد پالل اسانه نه ده
دا له سترګـــو نه خوبونه هم اکثر وړي


داتیارې یې په ( نور) کلــــــه رڼا کيږي
شمع هسي دسره اور لمبې په سر وړي

نورمحمد سعید کراچۍ