غزل
رحمت شاه سايل
که چرته ساه د محبت په لېونو کښې راشي
جانان د بيا د تندرونو په جامو کښې راشي
درته په څه باندې د زړه د ويـــنو دارې وکړم
چې دې سرخي په مړيخجنو اننګو کښې راشي
چينې له راشه په چنار د ســـالو سوری اوکه
چې لږ شان سیره خو د اسمان په کنارو کښې راشي
د شمعې هم په ځان زړه سوزي چې تنها بلېږي
پتنګ خبر کړئ چې محفل ته په لمبو کښې راشي
شپه ده ناڅاپه مې په ســـــــر لکه شعله والوزه
چې د ژوندون شور مې د زړه په درزېدو کښې راشي
سپرلی دې ډکه غېږ د ګلو د زخمــــــونو راوړي
چې پېغلې سره ګلونه اېښي په کمڅو کښې راشي
سايل د دې شپې سره جنګ پدې ارمان کړیدی
چې مې سحر ستا د جمال په پلوشو کښې راشي
٢٧-٩-٢٠٠٥ باچا خان مرکز
