پخپل خزان ژوند كې سپرلى پالمه
ګل يم له ځان سره اغزى پالمه
ستا په غم زه په ځان كې و دردېږم
خپله سينه كې ستا زړګى پالمه
خپلوي او مينه مي فطرت ځکه ده
په خپله وينه كې بورى پالمه
نه بدلوومه د بابا قدرونه
خپله درۍ او خپل نغرى پالمه
چېري به بيا د حق اذان پورته كړي
په زړه كې تل بلال ژوندى پالمه
پر شونډو باندې تبسم نه لرم
بې تا ژوندون لكه نيمى پالمه

06.03.2008
- kohar
ته چې را ياد شوې زما ياره غزل نوې ليكم...
09.03.2008
- kohar
مسا پره د څو ورځو؟!! ستا په كلي كې بې كوره مېلمنه يم كوربه نه شومه هېڅكله تل مدام مېلمنه اوسم خو زه څوك يم ته پوهېږې؟ زه ډيوه يمه تودوښه يم گرمي يم ځكه ټوله رڼايي يم ستا بې روحه سړه خونه بې له ما د مرګ زندان دى تا لا نه يم پېژندلې زه نالوستى يو كتاب يم يو جذبه يمه خاموشه زه دې نه يمه شمېر كړې په كتار كې د وګړو تذكره هويت مې نشته زه پېيلى يو انسان يم دا زه وا يم ...؟ بيا نو وايم چې زه څوك يم؟ لار...