لنډۍ
چاڼ لنډۍ
مينه د زړه په وينه کيږي کاکل خو نه دى چې په زور يې واړومه د شين کيدو اميد مې نشته اشنا په دښته د ملتان کرلې يمه مرور مه ځه بېرته راشه که ملامته وم ناغه به درکومه په سالنډۍ دې چلم پرېښود زما دسپينې خولې دې نه منل سوالونه ټوټې، ټوټې زړه به راټول کړم بيا به په نوم د يارانې سړى رټمه ملامت ما مه کړې خاونده ملامت يار ښه دى چې ځمکه ګروينه پيزوان مې ستا په برېت کې بند شو تر دروازې پورې بندۍ درسره
