د zarpana zarpana لخوا خپرې شوې لیکنې
لنډه کيسه / راډيوګۍ/ وږمه سبا عامر
راډيوګۍليکواله : وږمه سبا عامر راډيوګۍ دنجونوپه منځ کې داوبودبمبې خواته نژدې ناسته وه اودې ته يې انتظارکاوه چې داوبو سپين ارمونيي ديګى به يي شانانو څه وخت ورته ډکوي . شانانو نن دنجونو دپاچا اوغله په لوبه کې غله راغلې وه، نوهغه مجبوره وه چې دټولو جنکيو ديګي له اوبونه ورته ډکې کړي اوخپلې سپينې ليچې په بمبه وهلو له اخو ډب نه وباسي .دبم
زما يارانو کې يو مار هم شته دى/عامر
00000 دنيا کې چېرته وفا پاتې نه ده هغوى چې ځان ته پرښتې هم واييدبل هوسا ژوندون ليدلى نه شي 00000پخوامې زړه لکه مرغۍ هومره واوس د زمري غوندې ځيګر لرمهعشقه مننه ننګيالى دې کړمه &nbsp
څوک ادم زاد ، بني ادم پکاردى/ نجيب عامر
نجيب عامر خوشالي ډېره او غم کم پکار دىدغه تبليغ اوس چم په چم پکار دىجانانه مينه په حساب راکوهزه باران نه غواړم شبنم پکاردىدبرخليکونو بدلوونکو خلکو !دغم زپلو هم څه غم پکاردىوخت بدل شوى زه هم ځان بدلومزما لستوڼي له لړم پکاردىداستا موسکا مې کمزوري وګڼهدزړه کوشير له مې ملهم پکاردىجنات زمونږه حالات نه بدلويڅوک ادم زاد ، بني ادم پکاردى
دنجيب عامر تازه غزل
نجيب عامر دتخنيک په وزرونو چې سنبال شوم د هنر له نړۍ ووتم کنګال شوم سجده کوم يو خواته و
دعامر او سبا له خوا د غمرازۍ پيغام
داستاذ پسرلي د درنې او پتمنې مېرمنې د مړينې د خبر په اورېدو،د يو لوى غم احساس کوو. الله پاک دې دغې ننګيالۍ پښتنې مېرمنې ته جنت الفردوس په نصيب کړي .دنړۍ د هر مور په مړينه سړى خفه کيږي خوچې هغه مور مري چاچې ټولنې ته غمي ځوانان وربښلي وي نو بيا د هغې په مرګ خو فکر کوم د هوا مارغان به هم ژاړي .زمونږ کورنۍ درانه استاذ پسرلي صيب او د پښتو ادب او مطبوعاتو ځلنده ستورو هريو اسدالله غضنفر،عصمت څاروان ،اجمل پسرلي او ايمل پسرلي ته د زړه د تل نه خپله خوا خوږي وړاندې کوي او ددوى غم د ځان غم بولي
بنګړيواله ( ناول )
بنګړيواله ناول لومړى څپرکى اوم څپرکى
لنډه کيسه : : د مينې سالون / نجيب عامر
نجلۍپه تورو جامو کې راغلې وه خو تر سپينو واوروسپين مخ ، غاړه او مړوندونه يې دمخامخ ناست هلک د هوش د الوزولو لپاره کافي وو .دښار په دغه رستورانت کې چې دوى دواړه پکې د يوه ميز په دوو مخامخ چوکيو سره ناست وو،عموما دکم عمر مينان ترسترګو کيدل چې د ډېرو به دا اوله مينه اواول راتګ و .دسالون رڼاتته و
ملګرو! ما به نه ويل يوه ورځ به مو حيران کړم
مجنون به خپل مرشد کړمه خيام به خپل جانان کړم
واه څومره مستانه وم په وږمو ويده کيدم
واه څومره مستانه وم په وږمو ويده کيدمدشپې به د سيتار په ترانو ويده کيدماحساس ته ملامت ومه ضميرته ملامتپه غېږ کې د غفلت به زه ترڅو ويده کيدمشپېلۍ به وه رمه به وه لمنه کې د غرهد سويې سکه وروروم په واښو ويده کيدمد خيال په اس به سور ومه د قاف په لورې تلمملوک وم په مړوند د ښاپيرو ويده کيدمعامره چې شروع به شو بانګونه د سحربې غمه به په شان د پښتنو ويده کيدم دعامر دا غزل هنرمند روز
زيړى مازيګرى دى / نجيب عامر
نجيب عامرياران مې ترۍ تم دي او زيړى مازيګرى دىغمونه مي لږ کم دي او زيړى مازيګرى دىاى ښکلې پرديسي ده نور مې دوه لاسونه تش دىستا زلفې پيچ او خم دي او زيړى مازيګرى دىدې ښا ر کې دا څو کسه لږ د نورو نه بدل ديد مينې په تور ګرم دي &nbsp
مېږې دي موسکا کوي او شپون زما سلام کوي
نجيب عامر داسې لاروى يم هر ازمون زما سلام کوي مينه کې پياوړى يم مجنون زما سلام کويهلته د کمر ه په سر خوږه دنيا ابا ده دهمېږې دي موسکا کوي او شپون زما سلام کوينه مر مه لا نه مر مه د چا پ
د نجيب عامر غزل
سپوږمۍ د څوارلسمې راښکاره په سر درو شيچې شپه په پخيدو شي نو غزل په پخيدو شيبس داسې يو فضا وي له اسمانه نور وريږيسرخي چې را ښکاره مې د جانان په اننګو شينړۍ که پر مخ تګ وکړي سپوږمۍ کې هم ميشته شيماشوم به زما تل ويده د مور په الله هو شيځه نن به درته دوه ټکو کې يو ارمان بيان کړمد نيا دې پښتونخوا شي او قانون دې د پښتو شي( د ګلوښار) کې اوسم خو يو داسې کيفيت دىزړه او ځي له ګو
آذانونه به پکار وي ( نجيب عامر )
د نجيب عامر غزل که بدلون راوستل غواړئ څو سرونه به پکار وي دوخت ستر ګو کې کتو ته نظرونه به پکار ويدا غمى اولس دې ولې د غفلت په خوب ويده ويلږ منبر ته ورتلل غواړي آذانونه به پکار ويڅو د غره او د ښار منځ کې نفرتونه ترۍ تم شي راشه درشه به پکاروي تماسونه به پکار ويدا مرغۍ له قفسونو نه بهر راويستل غواړيدښار پيغلو ته په ښار کې ګودرونه به پکار ويچې زهنونه مو ټکور کړي چې جنګونه رانه هير کړيد مار
د نجيب عامر غزل
ډېر ادنا دي چې اعلى ګڼي پر ما ځانډېر اعلى دي چې بالا ګڼي پر ما ځانلکه خاورې لکه رېګ ددوى په لاس يمزغلوي مې دوى هوا ګڼي پر ما ځان دا خو ما پرلت وهلى دى پر زمکهداپيمخي چې سماء ګڼي پر ما ځانګوندې بې ددوى له ونډې منزل نشتهکه شل نه يم خو عسا گڼي پر ما ځانڅو نا ځوانو بلا ډېر يم زورولىخدايزده دوى چې څه بلا ګڼي پر ما ځان ٢٠٠٨ اکتوبر ١٠پېښور
Afghan Refugee Poets Behind Pashto Revival
CULTURE-PAKISTAN: Afghan Refugee Poets Behind Pashto Revival By Ashfaq Yusufzai
ستا د سترګو جنتونه راپه ياددي
دعامر غزل
ديو يار بې وخته مرګ
ديو يار بې وخته مرګ
د عامر غزل
ژوند ته دګدا په سترګو ګورمه ځان ته د پاچا په سترګو ګورمه
دعامر نوى غزل
غزل
