ځان لكه شمع ويلوم تاته رڼا دركووم
د ژوند په هره سخته ورځه كې پناه دركووم
تا چې پرون په كوم اميد باندې ژړل وچاته
زه به هغه زېرى ګهيځ په لنډه ساه دركووم
زه به د څه دپاره وړمه دومره سختې په ځان ؟
چې ستا و دروند بار ته اوږه په ماته ملا دركووم
زه چې دي څالې ته رابولم د پردو له ماڼۍ
تاته پښتو او تاته ننګ تاته حيا دركووم
تا خو دكلي هر دېوال په وينو ورنګاوو
زه د ژړا په بدله كې هم خندا دركووم
كه په جنګ كلي جوړېداى زمونږ به وو كور د ياقوت
راسه ! جرګه به سره وكړو دا سلا دركووم
تامي د مرګ دپاره خپل ورور په باروتو كې نغښت
نصرته ! زه خو د ژوند هره يوه عطا دركووم
03.03.2008
- سيد شاه سقيم
هغه سهار چي کار ته راغلم نو حالت يو څه بدل و ، په دفتر کي بله خوشبويي وه ، هرومرو کوم مېلمنه راغلی و ، ځکه دفتروال دومره بوخت و چي ځينو به يې مخونه لا همدلته په دفتر کي مينځل ، نو عطر وهل خو لري خبره وه ، ښايي دا به د قناعت وړ دليل نه و ، دا عطر ماته نا اشنا و ، او له دې چي خلک يو تر بل تېرېدل د لوړو خبرو اواز اوريدل کېدی ، نو پوه شوم چي کوم څوک له خارجه راغلی دی ، کورني مېلمه ته څوک دومره منډي رامنډي او خوش امد نه وکوي . زه خو هره ورځ په دفتر کي وم او په دې ښه...
03.03.2008
- سيد شاه سقيم
څومره چې شپه پخېده،هومره دساجدې په ګېډه اوملاباندې درد زورور کېده . هغې نورنه شواى کولاى چې خپله خوله ګنډلې وساتي.ابۍ دکوټې په کونج کې ........ هغه کونج چې لاندې سرکې يې دکوټې دروازه وه ، ه خيرن بالښت باندې سر اېښى واو په درانه خوب وېده وه . ترڅنګ يې شهنازه د خپلې څوارلس کلنې لور ثريا سره خوبولې پرته وه . هغوى ښه وه يوه پاکه بستره يې سره درلودله ، دساجدې خواته نادره وېده وه، دنادرې عادت وچې دشپې دوه درې ځله راويښه شي اوخپل سګريټۍ ووهي . دساجدې زګيرويو نادره...
