ستا د مـــــــينې تور دې وي
دغومره پــــــــــېغور دې وي
ژوند په نغمو سور دې وي
ستا د بنگړو شــور دې وي
ټول مې غزل تـــــــــوري دي
ښكلي په هر لــــور دې وي
تل زما په ســــــــــترگو كې
ستا ښكلى انځور دې وي
تمه د خولگۍ ښـــــــــه وي
دا مې په تا پــــور دې وي
ژوند په كـــې له مينې ډك
بازه كلى كــــــــــور دې وي
13.11.2007
- baz
ما درته هر وخت ويلچې ستا فطري ښكلاد ښايستونو ميرهنو دې ته څه اړه يېچې په فطري ښكلا سرخي او سفيده ومږې؟تا به ويل چې ته په دې راز باندې نه پوهيږېدغه سرخي او سفيده د ښايستونو مجبوري وگڼهاو بيا دې دا هم ويلچې ته زما فطري ښكلا خوښوېزه به اوونۍ كې يوه ورځ ستا په خاطراو ستا په اند، فطري ښكلا كې راځمخو شرط يې دا دىچې به نورې ورځېما سره كار نه لرېاو ما دې شرط ومنهبيا مې هغې ورځې ته شپې شمارلېچې ته فطري ښكلا كې ما ته راشېهغه ورځ هم راغله...
13.11.2007
- baz
خدايزده چې د بني آدم په ارواح کې يې ولې داسې مزی پېيلي دي، چې د موسيقي له شرنگ سره په گډا راځي او د غزل په اوريدلو او يا لوستلو سره غزونې کوي . خبره د غزل او موسيقۍ په وروولۍ او خورلڼۍ کې نه ده، پوښتنه د دې ده، چې کله خو ځينې غزلونه د خپل هر بيت له خوندور سُر و تال سره ځان يو گام موسيقي ته نږدې کوي.زه دلته د غزلونو وزني رغښت هم نه يادوم، څه ډؤل ووايم؟ موخه مې په شعر کې يو ډول پټ ” خوند“ دی، چې د پښتو غزل په اوسني بهير کې يې ځان په نويو ريښو ټينگ کړی دی او همدا ځانگړنه (چی زه يې د خپلې ژبې د ل...
