(غزل)
نه رسي سر ته یو منزل یوازې
ګران دی دَ ژوند په لاره تلل یوازې
لایې په ګور کې ، لا دَ کور په غولې
اور دی سوراور دی اوسېدل یوازې
یو وسوسې دي، بل دَ مرګ علامې
دی زنکدن شپه تېرَول یوازې
که اوسېده کړم په جهان کې،نو څه؟
بې تا خپل ځان ګڼمه تل یوازې
په کُوبۍ ځان خو هیڅ امکان نه لري
دَ غم په سېند کې ژوند کول یوازې
له ځانه لاس وینځل دی شوقه! فقط
بڅرکې غوندې غورځېدل یوازې
ــــــــــــــ
(غزل)
نه مې پرېږدي سیلۍ بادونه دَ سپرلي په غېږ کې
پاڼه وجود رغړم زه خوار دَ زندګي په غېږ کې
چا خو له خوبه ولاړ وَلید دَ خپل خوښې محل
او لا دَ چا کیږدۍ کړه څیرې ، بې وسي په غېږ کې
دَ پېغلتوب په هیله هیله زما ماشومه مینه
مړه په ارمان شوه له مُودو دَ محرومي په غېږ کې
کله خو ته هم غړَوه سترګې سهار په سپېدو
ترڅو به بخته! توره شپه تا کړَوي په غېږ کې
دَ هجر شپې ستا دي قسم وي په دې خپلو تیارو
خوب ته مې پرېږده،چې ما یار ته وَر ولي په غېږ کې
وَ سپاره شوقه ! اُمېدونه هم وَ هغه کور ته
چېرې چې مرګ ستا آرزوګانې ویدَوي په غېږ کې
ــــــــــــــ
(غزل)
له تا مې ژوند ، له تا مرګی دی
بې تا مې کور هم کورَکی دی
تمه له چا دَ خپلوۍ څنګه ؟
ما ته لا خپل وجود پرېدی دی
هرې قفس غوندې سینې کې
تندې نیولی یو زړګی دی
دَ یوه کور په غولې هم .... لا
څوک سکنی، څوک مېرنی دی
هسې دي سترګو کې تلمه
ګنې خو زړه مې ستا مرئیی دی
په لاس کوې ، که ماتوَې یې
شوق دَ شیشې نازک بنګړی دی
ــــــــــــــ
(غزل)
نه کړي ثمر دا بې ثمره شینکۍ ونه دَ ژوند
تش په اُمید پاي هر څېز ، هره غوښتنه دَ ژوند
زړګیه! مه غواړه فرار، ته په کوګل کې ښه یې
دَ بخت په تا دغه پیرزؤ شي، پیرزؤینه دَ ژوند
تنده به وژني ما تر څو دَ آرزوګانو په دشت
کله به بخته! راکوې ما ته بلنه دَ ژوند
دَ بخت په دې یو څو ګلرنګه دقیقو څه باور
یادېږي لار هغسې هم درسته ازغنه دَ ژوند
اریان په دې یم چې کوم کوم پُرهار به زه ګنډمه
ښکاري سل ځایه راته څیرې دا لمنه دَ ژوند
مه بلوَه په خپل مزار شوقه! دَ اوښکو ډیوې
څوک به دَ ګورله مړي څه کوي پُوښتنه دَ ژوند؟
ــــــــــــــ
(غزل)
خدای دي را وَباسه په فال دَ مینې
چې په تندي دي کښېږدم خال دَ مینې
دلته خو سترګې مېلمستیاوي کوي
هلته په زړه کې دی ډُو کال دَ مینې
ازغو په څُوکو دَ مزل له جوره
سترګې هم ژاړي لا په خیال دَ مینې
دَ نفرتونو په دې سرو اورونو
خوُنې تورېږي کال په کال دَ مینې
ستا دَ خیالونو په ویدې نړۍ کې
شپه او ورځ ځانګي شوق په ټال دَ مینې
ــــــــــــــ
(غزل)
لرمه دَ ځیګر په نغرَي کې سره سکروټه
توده او تړکېدلې دَ زړګي وړه سکروټه
یو ځل مې لا نصیب کړه په ساړه ژوند کې خالقه!
هغه رنګه سور اور ، هغسې تاؤ ، هغه سکروټه
تر اوسه مې لوګېږي لا دَ زړه په پستو غوښو
هغه دَ پخوانۍ مینې یوه یوه سکروټه
یو ورځ به په وجود خپله یره شې له غروره
لالیه! څه پروا ده ، که نن یې توده سکروټه
لمدې سترګې به ستا څوک په دُسمال پاکوي شوقه
هر څاڅکی دي دَ اوښکو دی په شان لکه سکروټه
ــــــــــــــ
(غزل)
تږي اروا یمه دَ ژوند ، ما کې اوسېږي تنده
څومره چې زړه اوبه م کوم ، دومره زیاتېږي تنده
خارمړې ژونده! ته په تریخ ځان دونې خوږ ولې یې
خدای دي میرات کړه،چې په تا هم نه ماتېږي تنده
څنګه به زما تلوسې رَسي دَ مُراد چینې ته
نه شته په ما کې توان دَ تګ ، په ما غمېږي تنده
مه ځغلوه دَ ژوند په دشت دَ اُمېدونو اسپې
ستړی به ځان کړې په سفر ، سفر یادېږي تنده
تږي آرزو یم دَ خلوص ، لکه سپېڅلې مینه
دَ چا په مینه مې دَ مینې نه ماتېږي تنده
ــــــــــــــ
(غزل)
کله دي نه وي دَ جسمونو تړون
که دائمي وي زموږ دَ زړونو تړون
تر څو به زړونو له اوږې راکوي
په سپین کاغذ دَ شنو لفظونو تړون
مرګی به څنګه ما او تا بېلوَي
لرُو تر منځ چې دَ رُوحونو تړون
دَ سر لوړۍ او دَ انا په غال کې
وَ خوړ نفرت زموږ دَ کلونو تړون
سپور که دَ باد په اوږو شې هم شوقه!
نه رښتیا کېږي دَ خیالونو تړون
ــــــــــــــ
(غزل)
زه دَ لېونتوب وَ انتها ته رسېده غواړم
ځکه خو دَ مینې وَ صحرا ته رسېده غواړم
مازې په دروغو دَ دروغې تسلۍ په نیت
څومره لېونی یم چې رښتیا ته رسېده غواړم
ځان پوهی کړه غمازه!په معنا دَ مجازي مینې
مه مې تړه لاره ... ګوره چا ته رسېده غواړم ؟
مینه که ګناه ده ، نو بیا ګورئ غمازانو څه؟
زه هم ګناهګار یم وَ سزا ته رسېده غواړم
نه خو لېونی یم ، نه مجنون، فقط شاعریمه
تل په تخیل کې وَ ښکلا ته رسېده غواړم
ــــــــــــــ
(غزل)
ستړي زندګي ده ، که ستړجنه لار
دا ... کږه وږَه اوږده ازغنه لار
نه لري منزل دَ ژوندانه مزل
تش په وړاندې تله دي په غمجنه لار
نن سبا خو مینه دَ جذبې په څیر
ښکاري دَ اغراضو فرېب جنه لار
ژوند لکه لوُخړه زما وَ سترګو ته
ټول څیزونه هیڅ کړي په ګړذجنه لار
مخ په وړاندې تېرې شوې دَ وخت کډې
پاته زه تنها شوم په خوړجنه لار
کله به رسېږي وَ منزل ته شوق
ده ...، تر لرې لرې ارمان جنه لار
