غزل
پير محمد کاروان
په دې خپل ځان باندې خو نه خوږېږي
مينې په تا پسې مې زړه خوږېږي
ګل چې د تندې په قمچينه وهي
په دې دټول جهان اوبه خوږېږي
بېګا مې ټوله شپه په ويښه تېره
نن مې په ټوله ورځ لېمه خوږېږي
ځکه يې غږ تر ګني خوږ لګېږي
شپېلۍ په غم کې د شپانه خوږېږي
له ډېره درده درته غږ نه کوي
کنه دا ټول کاڼي د غره خوږېږي
د مرګ شراب چې وڅښي درد يې هېرشي
ويښ په ګوزار ډېر تر ويده خوږېږي
کاروان په تا پسې دي ډېر ژړلي
اوس يې جدا ، جدا باڼه خوږېږي
13.03.2008
- نصرت الهام
پرخه
زه به شم پرخه اشنا ته شه غونچه د گلو زه به په شرنگ ورېږم دا ستا په پېغلو څانگو او شپه به تېره کړمه په دوه نازکو پاڼو د لمر د څرک سره سم اوبه اوبه به شمه د غونډې زنې شينکي خال باندې به وڅڅېږم بيا به د شونډوپه پستو قدمو په صراحي غاړه راوبهېږم يو څه به دمه شمه د دوه پنډکو په منځ د دمه ځاى نه به کوزېږم ستا د پښو خاورو ته تر څو تازه پاتې شې د لمر تاودې وړاندې دې مړاوې نه کړي زه به شم پرخه اشنا...
15.03.2008
- نصرت الهام
غزل
نصرت الله الهام
ښه بې شمېره راسره ده مينه ډېره راسره ده
چې هېڅ زخم به را نه کړې ددې وېره راسره ده
مينه وايي نړۍ ټوله ګېر چاپېره راسره ده
هغه ټال پکې اوس نشته هغه بېره راسره ده
ستا د مينې نرۍ څړيکه زړه کې ګېره راسره ده
چې...
