غزل
آرش ننګيال

ښکلې مه ګوره کتو کې دې څه چل دى
چې راګورې راته دا زما اجل دى

جنګيالۍ يې په کراره غشي وله
په سپين مخ کې دې معلوم راته مرچل دى

سل زارۍ او ننواتې ،چې مې وکړې
شونډې نه راکوې ، خداى خبر څه چل دى

خدايګو چاورته ، ګوم څه زما ويلي
اخ ! په لاسو کې يې تار ، تار د وربل دى

دا محل ، محل ، چې مانه لرې تښتي
خلک وايي ، چې ننګيال د نجونو غل دى