د بیکسانو غمـــــخواران چــــــیرته دي
هغه سپیــڅلي انســــــانان چـــــیرته دي
کړي چې احساس زمونږ د زړه دردونه
داسي دردمند صـــــــاحبدلان چیرته دي
خدمت چې وکړي ، په ریښــــتیا د وطن
داسي زړه ســـوانده ، خادمان چیرته دي
چې له خوبونو د غفلت مــــو کړي ویښ
دي ګلســتان کې ،بلبلان چــــــــیرته دي
بیا چې د سـولي زیری راوړي مونږ ته
د دي چـــــمن عـــندلیبان چـــــــیرته دي
ټوله نړۍ چــې ، په وینــــــــا پوهــــوي
داسي دانا ســـــخنوران ، چــــــیرته دي
چې د غرقاب نه دا کشــــــتۍ ، و کاږي
هاغــــــه دردمند مهربانان چــــیرته دي
چې په پرهر زړونو مــــو کیږدي مرهم
داسي دردمنه ، آشــــــــــنایان چیرته دي
د زړه آئینه
بی خودۍ کې می خبر ، له خــپله ځـــان کړې
فصــاحت راته په برخــــــــــــه ، د بیان کړې
چې د زړه په ســـــترګو، ووینم اســــــــــــرار
آئینې ته می د زړه ، هـــر څـــــه عـیان کـړې
تجـــلی د معرفت چـــې ، په کــــــې ویـــــــنم
په حکمت کې داسي زړه ، راته روښان کړې
چې په زړه کې یې ، دټول جـــــهان وي مینه
داسي لوړه مرتبه، د هر انســــــــــان کړې
چې په سپینو جامو پټ او زړه یې تور وي
را نه لیري له نظــــره ، دا دیوان کـــــړې
چې جاري په کې ، تل ســتا وي صــفتونه
داســي ژبه په ثنا ، راته ګـــویان کـــــړې
شاعرته الهام
شاعر ته ښه ده ، چې هــجران وویني
یا دوطــــن ، یا د جـانان ووینـــــــــي
جوړ له انســــانه شي ، دریاب د عـلم
چې محرومیـت په دي جهــان وویني
په هر انســان کې ، دا د عجز نښه ده
چې کم له ټولو نه خـپل ځـــان وویني
د ژوند په قدر هم هــــغوي پوهــیږي
چې یا تنګـــسه ، او یا زندان ووینــي
د شـاعر شــــــعر هم غـځوني وکړي
چې په فریاد کــــــې بلبـلان ، وویـني
د زړه احسـاس باندی ، ځوریږي هله
چې په ماحـــول کې ، بیدردان وویني
په تصور ورته الـــهام شی د شــــعر
چې ښـکلی مخ د خپل جــانان وویني
