انما الاعمال با لنیات ولکل امری ما نوی
رسول اکرم ص میفرماید
تلاش در راه عزت و پیشرفت یک جامعه اسلامی
نیت انسانی درسایر نیت‌هایی دیگر نیتی است که به جامعه اسلامی مربوط می‌شود. البته ممکن است نفع فرد ٬گروه ومشتی از اقلیت را هم داشته باشد، اما به این بستگی دارد که فرد کدامش را در نظر بگیردوچگونه ازش استفاد نماید؛ متا سفانه ما در طول تاریخ نفع شخصی را اولویت داده ایم و هیچگاه این ملامتی را باردوش همین ملت جنگ زده تلقی نکرده ایم همیشه نفع اجتماعی را قربانی منافع شخصی هوی وهوس احساساتی و..... ساخته وانرا نادیده می نگریم. شخصی وشخصیگرایی ٫نفرت و انزجار ٫ بی اتحادی وبی ثباتی ٫وکارها فاقد اندیشه وعمل گرایی
هم چشمی ورقابت ها ٫ طرز دید ونگاها درکشور مانظر به تعبیر فرهنگ سابقه طولانی دارد یک مثال برجسته را میتوان یاد اورشد کسانیکه به قدر استفاده خود و خانواده‌اش اموال، املاک و مستغلاتی دارد که برای زندگی تا آخر عمرشان کفایت می‌کند، اما می‌تواند با استفاده از فکر، تدبیر، و تخصص با اموال خود کاری کند که جامعه اسلامی از بیگانگان و انهایکه درصدد منافع خود هستند بی‌نیاز سازند؛ چیزی که الحمدلله بنظر میرسد نسل جوان به مراتب زیاد است تقریبه شصت فیصد جامعه مارا تشکیل میدهد وهم چنان زنان رسالتمند که نیرو کار دارند برای جامعه اسلامی ما حایز اهمیت است. ما در بسیاری از مسایل نیازمند کشورهای دیگر هستیم. تاکنون در طبابت ، برای درمان وتداوی‌های بسیار ساده مردم مجبور هستند به پاکستان وهندوستان برود ولی باتدیدات مکرر ویا به کشور‌هایی اروپایی نیز سفر کنند. اکنون ما بافرهنگ غنی اسلام وتکیه بر مبادی عقاید به برکت اتحاد وهمبستگی شرایط عیارمی توانیم کاری را انجام دهیم بشرط که ملت ما اگاهانه با محاسبه دقیق قدم بر دارد نه نمایشی و انحصاری که مردم باید زمینه مساعد شود که کشورهای همسایه برای بازدید به‌جای کشورهای دیگر به افغانستان بیایند . اگر کسی کار کند، درس بخواند، مهارت پیدا کند، تمرین کند تا یاد بگیرد و اختراعی کند، و بالاخره کاری کند که موجب عزت وافتخار اسلام و کشور اسلامی و بی‌نیازی از دشمنان شود، یکی از بزرگ‌ترین عبادات را انجام داده است؛ البته شرطش این است که واقعاً برای خدا و اسلام این کار را انجام دهد نه برای دزدادزدی سرقت٫ جیب خودش٫ مقام وقدرت نمرودی ٫شهرت وتفوق فردی وطاغوتی.
نظیر این، کار‌هایی مثل تعلیم وتربیه٫ حفظ محیط زیست، حفظ منابع طبیعی، حفظ آب‌ها و خیلی منابع طبیعی دیگر است. این‌ها ثروت‌هایی است که خدا در اختیار ما قرار داده است و باید نسل‌های دیگر هم از آن‌ها استفاده کنند. باید کار‌هایی شود که محیط زیست سالم بماند، منابع طبیعی محفوظ بماند، و مثلاً با خام‌فروشی آن را اعلام نکنیم. اگر کسی به این نیت که جامعه اسلامی در مقابل بیگانگان عزیز باشد و دست نسل آینده ما هم پیش دشمنان دراز نباشد، در جهت حفظ این منابع کار کند، همین کار عبادت می‌شود. کار دنیایی است؛ کاری است که بیگانگان هم برای حفظ محیط زیست، جنگل‌ها و منابع طبیعی و زیرزمینی‌شان می‌کنند، اما آن‌ها برای خودشان و برای دنیای خودشان کار می‌کنند، و ما اگر این کار را برای این‌که خدا دوست دارد، انجام دهیم خود این عبادت می‌شود، و ارزش آن هزاران برابر کار‌های خوبی است که دیگران انجام می‌دهند.
نتیجه: این‌که وقتی کار‌های دنیایی، حتی حیوانی‌ترین کارها، به قصد اطاعت خدا انجام گیرد، ثواب عبادت پیدا می‌کند. بسته به این است که نیت ما چه باشد. دنیایی بودن به این است که ما دنیا را هدف بدانیم و این کارها را برای لذت و رسیدن به منافع دنیوی انجام دهیم، اما اگر این کارها را برای آخرت، اطاعت خدا، پیشرفت اسلام و عزت اسلام و مسلمین انجام دهیم، همین کارها کار آخرتی می‌شود و دارای ثوابی مضاعف خواهد بود وهرگز پشیمانی ندارد.
