ګَنکّ ګــرځــم په پـردوکي یمه زه پردی
څــوک مـي نه بامي لـکـه داسي یـوخدّری
عمرتېرپه بل ګومل دی نه سومه شناخته
نــه بـه سـم شناخته زماپای دغـه ژوند دی
مــرمــه پـه پردوکي کله پېژني ما څوک
ټــول راتـه پـردي کـورپردی اوګـورپردی
ای آسـمـانــه بـسـکه وکــه لـــږڅـه رحـم
د پـرديـــو انـګـړمـېـشت لــري کله بــری
دعاء راته کـوۍ په برخه مي بېـلتون دی
هېوادمي دی پرې یښی جنګ ئې لامل دی
ای خـلکونـه یوازي چي پـرمادی دا ذلیل
چي ژوندکا په پردوکي تل لري دغه غمګی