د زیږدو نیټه مې
کټ مټ د دې کلي د جنګ په شانې
راته معلومه نه ده
د ښوونځي لاره مې
په لوګو وموندله
اولومړنۍ زده کړې مې
د راکټونو د درزا په بدرګه کړي ديٍ
تر منځني ښوونځي
مې د ماینونو تر منځ لار وهلې
او لوړې زده کړې مې
د بل اسمان تر سیورې لاندې
پردو کوڅو کې کړي
ما بې کورۍ کې تجربه کړې ده
بې وطني مې فلسفه ده د ژوند
ما د کړاو او له دردونو څخه زده کړه کړې
تنها ژړا مې تجربه ده د ژوند
زما تاریخ هم ټول په وینو سور دی
زما کاري تجربې
ټولې تړلې له جګړو سره دي
ماته ژړا، لکه خندا داسې ده
زه مې د اوښکو په باران کې لویه
له ما نه مه غواړئ چې ښه اوسمه
د تش په نوم ملي غرور سندرې
هسې وایم
مورنۍ ژبه مې د ځان دښمنه
پردیو ژبو سره کار لرمه
خپل دین مذهب مې اوس
په خپله وژني
د بل مذهب سره روزګارلرمه
زما احساس هم اوس پردی احساس دی
د غم مضمون کی دوکتورا لرمه
زما نورحال بیا په ګمنامې پتې
له یوې ورکې پلورل شوې نجلۍ
او یوې بې وسه ځوریدلې مور نه
یتم خانې سره نږدې
او د کډوالو کمپ کې
له یوې کونډې واخلئ
زما اوس داسی پیغمبر پکار دی
چی سرتر پایه مې شهرت بدل کړي
له مرور ځان سره ما پخلا کړي
زما د ټول ژوند واقعیت بدل کړي
ماته ډیوه د معرفت بله کړي
زما د کرکې ذهنیت بدل کړي
ما له نړۍ سره په لار سمه کړي
زما د وینی بیه لږ لوړه کړي
زما له نومه د وحشت ټکي پاک کړې
زما له سترګو اوښکې بل ځای یوسي
او ماته وښيي چې
ژوند کی رڼا څنګه وي
ژوند کی ښکلا څنګه وي
ژوند کې خندا څنګه وي؟
