غزل

منم حالاتو نه مجبوره شې اوزور راولې

راشې زموږ دښكلا كلي ته سور اورراولې

 

مشره ملاتړ دې ومه هېر دې شو نامرده ولې

اوس زما مخكې زما رقيب زما په كور راولې

 

لامو ددرد څړيكې له سترګونه خوبونه اخلي

ښكليه چې راشې بس له ځان سره يوشور راولې

 

داموقسمت دى كني ته او خداى چې دومره ظلم

يوبرته ولېږو بيا بل پرنيلي سپور راولې

 

دعشق يوڅلى به جانانه دواړه جوړكړو اوبس

بيا به دې حسن نه رنګونه ورته پور راولې

واک