غزل
له مړو مو زده كړې دژونديو دبقا لارې
وخت راته بندې كړې دنيا كې ددنيا لارې
ګوره دې كلي كې به خود وي دښايست قافلې
ورته له هر لوري راغلي د ښكلا لارې
داعجيبه ده دابه چرته ځو ملګرو راشئ
په كومو سر يو راته ښكاري معما لارې
جانانه پام چې داكچه ځواني دې خاورې نه شي
په مخه وانخلې مغروره دجفا لارې
دلته دهر يوه راتګ خدايه په زور شوى دى
وروسته په دوى دي بندې شوي له هر خوا لارې
داچې تر مرګه لوپټه له سره نه غورځوي
خداى ورښودلي په ازل كې دحيا لارې
راشه دهغه چا په ياد باندې ډېوه بله كړو
هغه چې ماوتاته ښودلي دي همدالارې
واک
15.04.2012
- جاوید واک
غزل
ومه لوېدلى او يو چاله لاسه ونيولم
يم خوش قسمته دااشنا له لاسه ونيولم
زماباور و چې زما دزړه غوښتنه منې
داچې په مينه دې بيا بيا له لاسه ونيولم
ګرانې شفق شوې زما دې پيكه پيكه ژوندون ته
نن شپه يوازې وم چې تا له لاسه ونيولم
له يولمرمخي پوروړى يم چې توره شپه كې
لكه سپوږمۍ يې ترسبا له لاسه ونيولم
لږ څه مې بيا امېد پيداشو دژوند دغه پوړ كې
دعشق...
24.04.2012
- جاوید واک
انسان:
ماته
د نني انسان
او زمونږ د ښار د سپيو
تر منځ
يو عجيبه توپير له ورايه ښکاري
زمونږ د ښار سپي چې څومره وږي شي
وړۍ اچوي
په ډېرانونو ګرځي
د ديواله سيوري ته
که خپله ساه هم ورکړي
خو خپل همنوع باندې چک نه لګوي
خو
ننی انسان
چې لږ وږی شي
نو په هماغه ساعت
د خپلو ورونو غوښي خوري او خاندي
....... واک
...