ازاد شعر:

د ژمي يخه شپه
اسمان كې دى لښكر د ورېځو
او لاندې ځمكه باندې
واورې خپل زړه تش كړى
نن يې درېيمه ورځ وه 
چې د لمر سترګه مو
په سترګو هم لېدلې نه ده 
هره خوا هر څه يخ وهلي يخ نيولي ښكاري
خو ستا د سترګو ډېوې 
زما جونګړه كې بلېږې او 
ستا د شونډو لمبې زما د وجود 
وګرمولو ته كافي دې جينۍ

واك
شپه، يوه نيمه بجه