غزل
دلته اكثره خلك ستړي ښكاري
له ډېره شره خلك ستړي ښكاري
زړګيه ځار دې شم راځه چې لاړشو
د يار تر دره خلك ستړي ښكاري
ښكلې را ونګورې وبه مې خورې
ستا له نظره خلك ستړي ښكاري\
كلى پرېشان دى مازيګر نلري
له يوه سره خلك ستړي ښكاري
د دغو خلكو رهنما غيب شوى
دا بې رهبره خلك ستړي ښكاري
نور به دا واك له هغو خلكو واخلو
دا ده بهتره خلك ستړي ښكاري
جمعې شپه،۱۱ بجې، د وږي۱۷مه،
۹۰كال، د خوځښت دفتر
03.02.2012
- جاوید واک
غزل
دا خو مجبور يم، چې دښمن مې هم په ښه يادوم
اوس ضرورت دى اوس به جنګ او وينه نه يادوم
د انسانيت د سيپارې په لومړۍ پاڼه كې مې
د پر مختګ توري په يو بل پسې زه يادوم
د ښايستونو قتلول دي نور څه نه دي روان
وحشي نړۍ كې ماسوا له دې به څه يادوم
هغه قامونه چې د ژوند لاره يې نه وي ښكاره
هغه قامونه په ژوندوني لكه مړه يادوم
چې د نړۍ د هر يو درد احساس به ...
05.02.2012
- جاوید واک
افغانستان د غازي امان الله خان په دوره كې / 10مه برخه
(مذهبي او ټولنيز غبرګونونه)
دويم څپركى:
ليكواله/ (Drs, Senzil Nawid)
ژباړه: جاويد واك
د دولت او...