ساقي خواشینی نسې زماپه ناوړه طبیعت
جهان دی د ځـوانـۍ راکـه تــه مــاته مهـلت
راسه ای زاهده زَړه خوشاله خوله خندا
کــه جنت غــواړې رښتـیاداځای دخــلـوصیت
دمییوډک جامونه رنګارنګ څرخي محفل کي
ته هم سه منتظرد ازل برخه رسي په فرصت
ږغ کړمه ساقي ته جام ډک راوړه دمیـیـو
سـاقـي کــړي اشــارې صـبـروکــه تــرنـوبـت
وزم سهارګاه له میخانې وخپل ستـوګن ته
وایـي سـاقـي کښـېـنه سـم نـه دی سـتاوضعـیت
وایـمـه ساقي تـه ویښ یـم که خـوب ویـنـم
ســاقي وایي وماته سکارئـې تـه ډېـرسـخـت