((رحمت دیوان))

دوه کسان په اديره کې ناست و خبرې يې کولې. يو ويل: "دا خلک څومره بېغمه په قبرونو کې څملاستلي دي".

د واره يو مړی له قبر څخه راووت او وې ويل: "ولې به نه څملو؟ د خپل ځان په بيه باندې مو دا ځآی اخيستی دی".