غــزل
څه خوږ مې زړه ته ښکـته شي په سـاه کې ځي راځي
ســتا نــوم د ژبــې سـرته په ګــــډا کې ځــي راځي
اشـنــا د سـترګو یاد دي جـنـتـي بولم پـه خــدایــږو
په سـویــو اسـویـــلو کې پــه دعــا کې ځي راځــي
یـو څــوک به لــوبــوي د چــا دزلــفـو ولونه ولونه
څــو شـوخي خـوشـبویـي بیا په هـواکې ځي راځي
د شــګو جـاینـماز یې د ګــودر په سـر هـوار کـــړ
یــو شېـخ لېـونی شــوی پــه قـــبــا کې ځي راځي
ارمـــان دی زلمــيتوبه تـر قیــامـــته راسـره وای
تــوبې مو د بنـګـړیــو په شــرنګاه کې ځي راځي
دې خــپلې بېـوسۍ هـم لېونتـوب راته راوښــود
یوڅـــوستـړي لـفـظـونه مې خـندا کې ځي راځي
06.10.2012
- عمادالدين دوران
چينه
ژباړه : جاويد اوربل
په يوه لوى باغ كې چينه وه ، خو تر باغ شاوخوا لوى ديوالونه را چاپير وو . يوه تږي په ډير حسرت سره د ديوال له سره چينې ته كتل ، ناڅاپه يوه خښته له ديواله ګذار شوه او په چينې كې ولګيده ، د لګيدو سره سم د اوبو شرهار پورته شو ، دا شرهار پر تږي د خپل اشنا د غږ غوندې خوږ ولګيد . د اوبو له دې اوازه يې لذت اخست چې ور سره چينې ته د خښتو په ور غورځولو لګيا شو .
اوبو فرياد وكړ چې ولې دا كار كوې ، ولې مې په خښتو ولې ، اخير ستا فايده په دې كار كې...
19.10.2012
- عمادالدين دوران
غــزل
څه خوږ مې زړه ته ښکـته شي په سـاه کې ځي راځي ســتا نــوم د ژبــې سـرته په ګــــډا کې ځــي راځي اشـنــا د سـترګو یاد دي جـنـتـي بولم پـه خـ...