غزل
د خپله ځانه چې لوګی شو ښه شو
هغه نظر چې لېونی شو ښه شو
پوی شو د يار د بې رخۍ په انکار
رقيب ناځوانه چې سړی شو ښه شو
ستا د اوربل د ناز مراد پوره شو
راځه جانانه پسرلی شو ښه شو
تا د ادا کاڼي په چا ورول ؟
ورسره مخ زما تندی شو ښه شو
د ښار کوڅو کې خلکو زېري وکړل
د دښتو غرو پاچا زمری شو ښه شو
پرون يو ښکلي په ډېر فخر وويل
چې مې خيرخوا سره ناستی شو ښه شو
لطف الله خيرخوا
16.04.2011
- عمادالدين دوران
زمو ږ ترا نه
ا فغا نستا ن د ا ا ر يا نا ز مو ږد ا رو هستا ن ګند ا هارا ز مو ږد برهمنو د ا لر غو نی هيو ا دو و زو ړ با د شا ه ستر يما ز مو ږد ا سپينتمن زرد شت رو ښا ن فيلسو فلو ړ شا هينشا ه د ا کنيشکا ز مو ږد تمد ن زا نګو د ا بلخ ځليږ ید ا غټ فرهنګ د با ختر يا ز مو ږنړۍ رو ښا نه په زر ينو و ړ ا نګو...
26.05.2011
- عمادالدين دوران
غزل کردار د محبت به لوبؤم چی څو ژوندۍ یم نفرت به د پښتون نه بيلؤم چی څو ژوندۍ یم د مست شباب جنت به درته جوړ کړمه دلبرهائین ته به د خېال دی خندؤم چی څو ژوندۍ یملوګو کښې د بارودو او ازغن ازغن ماحول کښېګلان به د شعرونو جوړؤم چی څو ژوندۍ یمد یار ماشومه خياله اوده نه شې زما زړه کښېپه ټال به دی د زلفو ځنګؤم چی څو ژوندۍ یمد دار او د دهشت نمره اوریږم زه شبن...
