يو ځل بيا سملاسي مشاعره

محمد حنيف حيران، قدرت الله درمان، انعام الله ګوهر، ياسين شفق، جلال امرخېل، فضل الربي رستم، حميد احساس او عمادالدين دوران                                   

                             حيران :

 پام درنه سرتوره توره شپه نه شي

 مړه په اسويلو درنه ډيوه نه شي

                           رستم :

ګوره دغه کار ته به زړه غټ نيسې

مينه کې دې ختمه حوصله نه شي

                         حيران :

غټه مې د زړه په سر لیکلې ده

هيره به دا ستا رانه نامه نه شي

                           درمان :

 ته چې یاقربان راسره نه وایې

 هسې خو له ما ځینې ټپه نه شي

: ښکلیه سم د سرو لمبو بڅری یې

 تاسره خو هیڅ کله کیسه نه شي

                               احساس :

 واورې اوري، ته نه یې، نو ځه دې کړم

یخه سړه غیږ چې مې توده نه شي

                            حيران :

 پرته دې د شعر نه بل څه کار نشت

ه تا باندې حیرانه زما ښه نه شي

                               شفق :

 وه گرانې! چې تا ته یې ونکړمه 

 ډېر گرځي خو هر چا ته گیله نشي

                             درمان :

 ته که یې پرهر نو زه درمان یمه

                                            ستا او زما بیله ګوزاره نه شي             (رحیم پرهر ته ډالۍ دی)

                            رستم :

مورې! دغه ښار وېره اخيستې ده

مورې راته پېښه حادثه نه شي

                            شفق :

 مخکی خو پښتو غیرت نیولی وم 

 دا واری منکره چې هغه نشي

                              احساس :

 پام ورسره ډیر کوه درمانه ته

 هسې نه زخمونه مې تازه نه شی

                            حيران :

 خامه ده جینۍ لکه ميوه خامه

 خوند نکړي حيرانه چې پخه نه شي

                               شفق :

 شوخې آینې دي چې ماتیږي نه 

 ما نه خو یې  سترگو ته کاته نه شي

                               دوران :

 لاړې!له پښتو نه لاس په سر شولې

 تا سره مې نوره ګزاره نه شي

 زړه راته زرې، زرې، زرې نه کړي

 غر د تورو زلفو را چپه نه شي

                         احساس :

 داسې خو ولاکه ښکلې ښکارې نو

 سترګې چې دې تورې په رنجه نه شي

                              ګوهر :

 خښ مي کړئ خو زړه مې رانه وباسئ

ړنګه مې د خوږ اشنا نامه نه شي

                            رستم :

 مړه دا بې سوره محفل څه معنا

 خوند نه کړي چې سم سړی نشه نه شي

               جلال :

زړه مې لکه ستا سترګې بې واکه دی 

 ستا په لوپټې پسې لمبه نه شي

                          حيران :

 ښه به وي چې نورزه درنه لاړ شمه

 جوړه مې يو چا سره لانجه نه شي

                  جلال :

 سل ځل که څوک خوله راته راواچوي 

 هیڅکله مې جنګ ته اراده نه شي

                               ګوهر :

 ستا غمونه خولې ته راوستلې یم

بس دی بس دی نوره خوصله نه شي

                         حيران :

 وايي دې چې هر څه يي په زړه کې وي

 پاتې به له ما څخه مورچه نه شي

                 جلال :

 ته چې زما مینې نه انکار کوې 

 خوله به دې حیرانه نو کږه نه شي ؟

                             ګوهر :

 پام کړه د پې مخو چم ته مه ورځه

شيخه ګوره ماته دې توبه نه شي

                   جلال :

 ما سره قدم په لاره نه اخلي 

 ما سره اوس تللې زمانه نه شي 

                             شفق :

 مخکی د راتلو وعده دې ماته کړه 

 دا وارې نیټه درنه اوږده نشي

                               احساس :

 يه جلاله! داسې شعر مه لیکه

 هسې نه چې ورانه یارانه نه شي

                           حيران :

 زه مې له خپل ورور څخه ډارېږمه

 ماته له دښمن څخه خطره نه شی

                               رستم :

زه د ښکلا ګانو عبادت کوم

چا ته ګوره جوړه انديښنه نه شي

                               دوران :

ځئ چې ټول د مينې اظهار وکوو

داسې په ګوندۍ مشاعره نه شي

                            حيران :

 زه خو به کوښښ کوم دوران اشنا

ټينګه مې چې ګوته په ماشه نه شي

                            درمان :

 ټوله میخانه مې په سر واړوه

 نه ساقي په جام او په پیاله نه شي

                             رستم :

نن به يې څه بله رنګه چېړمه

نن شپه به جينۍ رانه ويده نه شي

                   جلال :

 زه د تورو سترګو په تور رنګ یم 

 ما سره بدنامه میکده نه شي

                           درمان :

 ښکلیه که دې لاس له درمان واخیسته

پاتې به رقیب ته په پیسه نه شي

                     جلال :

 پریږده دا شخصي کیسې به بیا کوو

                                           ګډه وډه دا مشاعره نه شي                                            

                            حيران :

 ته راځې سبا ته دی اختر پر ما

 راشه چې سبا ته مې روژه نه شي

                            درمان :

 وخت د رخصتي داسې مزه نه کړي

 غیږې ته چې سمه در کږه نه شي

                            رستم :

تا چې په مريو جوړه کړې وه

ماته به له ما نه آينه نه شي

                               احساس :

 پوره مې دوه کالونو کې ولور نه کړو

 ښځه مې د پلار په کور زړه نه شي

                 جلال :

 غم د سرښندنې نه دی ، غم دا دی

 لویه مې د کلي هدیره نه شي

                             ګوهر:

 دا منم بې وسه یم خو طمع له چا نه کوم

ما نه بندګانو ته سجده نه شي

 

                            درمان :

 هو یې راته کړي وه خو خیر وکړې

بیا یې چې بدله اراده نه شي

                    جلال :

 مخ به یی تک شین په ډبولو کړمه

 څوک دې د هغې د لاس چمپه نه شي
.

                             حيران :

 ښه یم ورته زه چې ورکوم وينې

 غم دې د بل چا په کور میلمه نه شي

                               شفق :

 دغه به ژړا د مکر جنې وي

 اوښکو کې باڼه یې چې خیشته نه شي

                          درمان :

 وله د بڼو غشي محکم محکم

چرې درنه دا جګړه سړه نه شي

                  جلال :

 اور به مې د زړه له سره پورته شي

 پام درنه لمده چې لوپټه نه شي

                          احساس :

 خدایه! سوله ټینګه په وطن کې کړي

 څو چې سره ټول مو پښتانه نه شي

                            حيران :

 زه خو دې نغمې ته حیران پاتې یم

 سل کاله به نوره هم زړه نه شي

                              درمان :

 نه په تش سلام خو مې کار نه کیږي

غیږ چې مې له غیږ سره پسته نه شي

 پام په الماسي نظر د پام کوه

 پام چې اینه درنه ړنده نه شي

 

                          حيران:

مينه دې په سرو ګلونو نه کوي

 څو يې د بلبلو ژبه زده نه شي