غــــــــــــــــزل
پـــــــــرون مــــې ښکلـــيوکــې ښــکلا ولـــــيده
ځلانـــــده ســـــتوري مـــــې صـــــــباولــــــــيده
عـجيبه ورځ وه ښــــه چــې ځـــــيرشـــوم ورتــــه
مــــــايـــــې خــــــبروکــــــې مســـــکاولـــــــيده
دګـلاب خيال يې ورتـــــــه خـــــاورې کـــــړلــــو
مــــــاښـــــايســــته پېـــغله مـــحبوبــــاولـــيده
حسن يې زيات وونندارې ته يې هرڅـوک دريده
زړه مې يې يوړله له ځانــــــه ســــره مـــــاوليده
څــــه وکــــړم خدايـــــه چې کـــــرارمې راشـــــي
نعــــت يـــــې لــــــــوســــت مــــاپــــــه ثناوليده
ژړايــې نـــــــــه وه زده خندل يـــــــې هـــــــميش
ځکــــــه مـــــې خــــــوب کـــــې بيګاه بياولـيده
(امــــين زى) اوس نـــــــوزه بيمارمــــلال يـــــم
مــــــايې پـــــــه ســــــترګـــــوکـــــې حــياوليده
غزل : همت الله امين زي
رالیږونکي : غز يز الله نو يدکونړ
