غزل

 اننګي    دې    دي    ځلانـده   څراغونه

لږ  خو  راشه   چې  رڼا  شي  ماښامونه

د  لیمو  نه یې تک  سره   بڅري   اوري

ته  به  وایې  لکه اور شیندونکي غرونه

د   نفرت   په   اړه  هېڅ  ویلی  نه  شم

ما   لوستلي    دي    د   مینې    کتابونه

زما   زړه   لکه   سرتېری  د  لیبیا  دی

ستا   باڼه    لکه     ملــــګري    ملتونه

داسې   ښه ده چې فضا  وي     سندریزه

له  بنګړ و د خالي  مه   شه    مړوندونه

که   په بام باندې ختل  د    بېوسي   وي

په دیوال خو لږ   راپورته  کړه   لاسونه

ق.درمان