غزل


ښار کې چې ســرود نه و يواځې وې

عشقه!ستــــــــا معبود نه و يواځې وې


ژونده!ته زمـــــــا دښکلي يار غوندې

ما ســــــره چی سود نه و يواځې وې


زه د دوزخ اوره! درکـــــــښېوتی وم

نن درسره دود نــــــــه و يواځې وې


تا چې دا دنېا ځان لا پيدا نــــــــه کړه

ستــــــــــا لټون نابود نه و يواځې وې


تاته چې مې نن طالــــــــــــــــبه وکتل

تاسره وجود نـــــــــــه و يواځې وې


طالب منګل