ازاد شعر
سپوږمی
د مازدیګرمحال وه
زه وم همزولو سره
هر چا د خپلی مینی
ګرانه ،کیسی کولی
چا به یی نښی ،نښانی ښودلی
چا به یی د مینی ښکلولی یادول
چا به بنګړی ،چا لوپټه ښودله
چی دا را ته یار راوړې
په همدی وخت کی ګرانه
وار خو زما ورسید
زما غمجنی سترګی
له اوښکو ډکی شولی
زړه می دردونه کول
ځکه چی تا جانانه
کله د ی مینه راکړه
کله دی مینه راکړه
20.03.2010
- محمدالله آرین احمدزی
زمونږ یو استاد کیسه کوله او ویل یې چې ډير کلونه وړاندې د دوی په سیمه کې په پکتیا کې به په ودونو کې ډير ښکلي اتڼوڼه کیدل (د دې سره سره چې دا اتڼوڼه اوس هم وي) او ډير ځوانانو به د ملاقي کوترو په څير ورته اوښتل او را اوښتل او د دې اتڼ کونکو ځوانانو ډله بیخي معلومه او ډيره مشهوره وه. خو د دوې ترڅنګ یو کس وو چې دوړ نومیده نو دوړ به هم ځينې وخت د دې ځوانانو په منځ کې تاویده را تاویده خو د ده اتڼ ډير کرار او ډير داسې یوستوی غوندې وو. څو ځله په اتڼوڼو کې د دوړ ګډون او د ده دا کرار اتڼ د ځينو خلکو په...
22.03.2010
- محمدالله آرین احمدزی
میره مور (لنډه کیسه)...
