د ليننګراد هديره
د ليننګراد ښار ته څيرمه په يوه پراخ شنه ميدان کې هغه لكونه ښاريان ښخ دي، چې د نړيوالې جګړې پر مهال د دې ښار د درې كلنې كلابندۍ پر مهال ووژل شول.
په دې ميدان کې ځاى پرځاى اوږدې تيږې ولاړې دي، چې د هيچا نوم هم پرې نه دى ليكلى، يوازې د مړينې نيټه پرې كښل شوې. د مړو عزيزان او ټولې نوې واده شوې جوړې راځي او دغو ډبرينو، بې نومه شناختو ته د ګلونو ګيډۍ ږدي. په پاى كې د يوې سپين سرې ښځې مجسمه ولاړه ده، چې د ګلونو غړوندى (هار) يې په لاسونو كې دى.
په يخو تيږو
په زيړبخنو تيږو
د تودې وينې غوندې
د ګلو څاڅكي پراته
شناختې بې نومه دې خو
په هريوه ګل باندې يو نوم ليكلى
د خوبولي غافل
او چې يې ژاړي په ياد
چې يې خپل فرض پوره كړه
د خپلو وينو په څادرونو كې پټ
زامن ويده شول په خوب،
يوازې مور ويښه ده،
شاعر: فيض احمد فيض
ژباړه: نورمحمد سعيد
