غزل
ستا عشق ته ټېنګيداى نه شي د زړونو ودانۍ
د باد په مخ کې څه وي د گلونو ودانۍ
اشنا که سړي ډير دي عدالت دى هم پکار
د يوه نيم پاتي کيږي په قبرونو ودانۍ
ظالم به بيرته لاړشي خو طاقت يې ماتوم
وطن کې موشته ډيرې د برجونو ودانۍ
هر ښار کې يې د ښکلا شو له ښاماره پاتي لال
هر چا چې ورانولې د قومونو ودانۍ
نو خيال به د جلال وايه شپه چيرته تېروي
که ورانې شوې دې ښارکې ستا د پلونو ودانۍ.
جلال (خپلواک)
