طالب راځي، جام ماتوي، اور لګوي په شراب
راشه چي اوس لا لمبوو ماځيګري په شراب
موږ له توبو سره يوه شېبه پخلا هم نه شو
موږ دي تمام عمر مينځلي خپل زړګي په شراب
راشه چي ځو غاړه په غاړه د نوروز په سهار
راشه چي ولمانځو جانانه پسرلي په شراب
دوي د هغه جهان شراب غواړي، شېخان خلک دي
موږ تېرو په دې جهان کي زندګي په شراب
هغه وخت تېر شو، چي ګودر کافر کافر وو پکي
اوس په کابل کي ډکوي نجوني منګي په شراب
...........................................................
09.01.2010
- Khan Zaman Kakar
غلامي وغزېده، تيارې تتې او تورې شوې، د محکوميت او محروميت عمر اوږد شو، د کلونو رفتار زموږ د جنازو په حساب شو. د يو بل کال بستره مو ورټوله کړه او د غلامۍ يوه بله پاڼه مو واړوله.
تېر کال د خودکش طبعيت مالک وو، موږ او چاودنې سره پېوند وو. سندر مارو او غزلبولو باګرامونو ته خودکش الهامونه راتلل، د ګلونو د ښار نه تر جنت مرحوم پورې دعا ته د ملاي...
11.01.2010
- Khan Zaman Kakar
څوک هم چي د ادب پراخه مطالعه لري، له دې حقیقت نه انکار نه شي کولی چي د نړۍ هغه ادبي تخلیقات پر زړونو او ذهنونو د واکمنۍ ویاړ په برخه لري، کومو چي ځانته سیکولر بنسټونه تراشلي وي. د ادب د افاقیت پر مسئله له کومې بلې زاویې نه بحث ممکن هم نه دی. ادب ته که چيرې د ټولو انسانانو شریک میراث ویل کېږي، نو یوازې په دې سبب چي ادب د عقیدې، نسل او ژبې د امتیاز نه ډېر لوړ د ټولو انسانانو د مشترکو قدرونو ترجمان وي. ...
