چي پېدا شوی یم یو شور اورمه                                   

یو څه خو شته، یو څه خو کېږي ضرور                                    

چي په هر تن کي اضطراب پروت دی                                       

چي مي په ټول وطن کي جنګ خور دی                                            

څوک یې جهاد، څوک یې فساد بولي                                             

څوک دي له خپلو نه خېرونه غواړي                                                  

څوک له پردیو شکرانې ټولوي                            

هر څوک مصروف دی په نړاند کلي کي                               

یو واي چي زوړ ورنړول پکار دی                                 

بل واي چي نوی زړول پکار دی                                     

موږ د زړښت او د نوښت تر منځه                                

موږ د تخریب او دتعمیر پر پوله                                               

موږ د دوزخ او د جنت په منځ کي                   

څه بې اختیاره بې قراره ولاړ                            

څه بې منزله په دې لاره ولاړ                                   

د چا په تمه باندي شپې تېرو