غزل
قيصر اپريدے
پسرلے په غوړيدو په دغه لار دے
چې امکان ئې د راتلو په دغه لار دے
مونږ دزړۀ په زور د جبر غرونه مات کړل
اوس روزګار د غلچکو په دغه لار دے
د جنون سپيڅلے روح مې ترې بوږنيږي
تلے زوږ د ځولنو يه دغه لار دے
حسنه ستا په باغيچو کښې چې رڼاده
شپه روڼے کړے زلمو په دغه لار دے
چې زما او د رقيب قيصه په ضد شوه
سر بيللے پښتنو په دغه لار دے
د سلګونه دې لوګے ستړيه احساسه
اوس منزل د ځو لحظو په دغه لار دے
په چړو په سنګينونو به در تير شي
خپل قيصر دې چې پيرزو په دغه لار دے
