غزل
په غوږونو کې مـــــــــــو څنګه خبر ناست دی
داسې چپ یو ګویا مرګ مو په سر ناست دی
د شپیـــــــــــــــــــــلۍ غږ یې غمزه د قیامت ده
یو شپونکی په لـــــوړه څوکه د غر ناست دی
ددې وران قبر عذاب پرې نه تیـــــــــــــــــریږي
یو سړی د خـــــــــــــپل وجود نه بهر ناست دی
بیا اووه ســــــــــــــــــــــــمندرونه د پښو لاندې
یو عاشق بیا د سېــــــــــمرغ په وزر ناست دی
د نکتې غوندې راغونډ دی په خپل ځان کې
پټې ســـــــــترګې مو شاهین د نظر ناست دی
یو ګلاب ،چې خــــــــــــــوشبویانې یې ویشلې
زخم زخم د ازغو په بستــــــــــــــــــــر ناست دی
د قېصــــــــــــــــــــر د بې حسۍ تپوس پکار دی
دی د ناســـــــــــــتې سړی نه دی مګر ناست دی
قېصر اپریدی کراچۍ
