غزل
خیرکه ځنګله اوراخیستی ونې ډېرې لږې دي
راشه وا بارانه ! جېنکۍ په غره کې تږې دي
ږدنو پسې تللی ملنګ هلته له پښو ولوېده
دلته د زیارت د کټارو کوترې وږې دي
هغه دی پاچا خلکو له لوږې ګډې بار کړلې
ستا په خزانو خو اسوده د دربار مږې دي
دا د واورو کلی، ښایستونه یخ وهلي دي
دلته ښکلې لږې ،خو د ونو غوندې جګې دي
شونډې دې دسوي زړه د تندې شاهدي وايي
سترګې د ې جانانه که رېښتیا ووایم، ټګې دي
تېزو هواګانو راته ورو په غوږ کې وویل
انده نوم يې مه لېکه ، ورانېږي رڼې شګې دي
۲۰۰۷ اکتوبر ۱ ،پراګ
18.12.2007
- cheena
تنده
له غره مې ډېره اوږده لاروهلې خومار اخیستی یم ـــ ـــ له شونډو نه مې تنده اوريپه دغه لوی په دې ودان ښار کې څوک داسې شته چې یې د غره د خلکو ژبه زده وي ؟کوم زیارت شته دیچې چېلم او منجور ولري ؟له ډېرې تندې مې پر ژبه سرې پولۍ ولاړې کومه زړه میخانه نه شته چېرې؟رېښتیا ! دا خلک دلته مازیګري خومار په څه ماتوي؟بنګ پیدا کېږي کنه ! ؟...
17.12.2007
- cheena
ویاله په شور دژرندې څرخ تاووي هلته ترې پاس ببری او به لګوي له ځان سره په خپل بې سوره اواز د اولمیر استاد سندره واييشېبه، له پلارسره روانه ، کور تهد پلاريې ژغ پر غاړه او دې غوایان له پړو کلک نېولي خو د پلو لاندې کله خپل پلار ته ګوريکله هم ماته خپلې سترګې په مسکا کږې کا زه پرې پوهېږم ، ورنه لار چپه کړم سیدو اکا د توت د ونې سر کې وریو ته پانې څنډي خو وري یې اخوا دړانده ماشم...
