شعرونه
نظم
څوک یې چي زما د پردېسۍ پر وطنهېري کوڅې ته رالېږې شعرونهچا مي د زړه لاره در وښودلهچي پر کوگل مي اوروې نظمونهد دې بې دردو په مالت کي اشناڅنگه دي زه په زړه کي وگرځېدمژوند دي د ستورو په حساب غواړمهد خدای په یاد سې چي دي ویادېدمنظم دي داسي پر ما خوږ لگېږيلکه شرنگی چي د سیتار اورمهتر خوله دي وگرځم گړېږه راتهپکښي کیسې مي د خپل ښار اورمهپکښي تصویر د خپل جانان وینمهپکښي سندري د خپل یار ا
په پټه خزانه کې د سبکونو هراړخیزه رنګارنګي
په پټه خزانه کې د سبکونو هراړخیزه رنګارنګي پټه خزانه د هوتکي پاچا اعليحضرت شاه حسين هوتک، د عصر نامتو ليکوال محمدهوتک د داود خان هوتک زوی هغه تذکره ده چې په (۱۱۴۱- ۱۱۴۲ هجری ق.) کلونو کې ليکل شوې او د پنځوسو پښتنو شاعرانو او ليکوالو ژوند ليکونه يې د تاريخ د خاورو په زړه کې سا
امير حمزه شينواری
امير حمزه شينواری د پښتو دغزل بابا امير حمزه خان شينواری (زېږېدنه: ١٩٠٧، مړينه: فبروري ١٩٩٤) (په انګرېزي: Amir Hamza Shinwari) يو پښتون شاعر، اديب، د ډرامو ليکوال، فلم جوړونکی، د راډيو وياند او ليکوال ؤ. هغه د تصوف د لارې لاروی هم ؤ او په همدې ډګر کې
ديونان لرغوني ادبيات/ سيد نظيم سيدي
سيدنظيم سيدي په دې كې شك نه شته، چې د هر ولس يا په ټوليزه توګه هرې ټولنې وبپوهنه د هماغې ټولنې د وبې پورې اړه لري؛ خو ادبيات بيا داسې نه دي؛ په دې معنا چې ادبيات هېڅكله پوله او بريد نه پېوني كه څوك غواړي او كه نه هغه به له پولو اوړي او د نورو ټولنو له ادبياتو او په ټوليزه توګه له فرهنګ او كولتور سره به يو ځاى كېږي؛ خو اوس مهمه خب
افغان وژني
راليږونکی : الحاج الهام الدين قيام افغان وژنيچه انسان خپله ،دښمن دانسان جوړ شيهسې نوم یی دانسان وي،شيطان جوړشيتا اشرف المخلوقات پيدادي خدايهوروسته ولې ترې خونخواره ليوان جوړشي
يادونه اونكلونه : اكبر كرگر
يادونه اونكلونه : اكبر كرگر خبر يې !زموږ دكلي فتح خان دشپيتو بړيڅو سره له ملكه ودانگل ٠ كرمى هم ورسره و ٠ كرمي ډيرې لاري ووهلي ډير كاروانونه يې لوټ كړل ٬ بيا يې ډير پاټكونه جوړ كړل اوډير څه يې را ټول كړل خو اخير چې دمغلو په چړو ومړ نو بيا رابيا گلې ورته جسد څيرې كړ ٠جسد يې ورته وچ كړ اودگوارو په لويه كلا كې يې وساته ٠چې گوندې يوه ورځ يې كلي ته يوسي خو باالاخره ۰۰۰۰
زه بې ګناه يم!
ايمل جلال دزمري دمیاشتې په ۱۵مه دیکشنبې په ورځ دسهار دلسوبجوپه شاوخواکې زه اود ژورنالېزم پوهنځي نورزده کوونکي دکابل ولایت قصرته دننوتلوپر مهال په عمومي دروازه ودرول شو،موږکه څه همیوه اوونۍ له مخه دکورنیوچاروله وزارت نه دکابل ولایت توقیف خانې ته دننوتلواجازه تر لاسه کړې وه؛ خود دروازې ساتونکیودیولړامنیتي دلایلو له امله اجازه رانه کړه، یوه شېبه وروسته یوتن سا
چې جنګ سوړ شو، ميرى تود شو
علم ګل سحر دپښتو لنډيو په څېر، د پښتو متلونو د منځ ته راتلو ځاى او وخت هم څرګند نه دى او نه يې هم ويونکي معلوم دي، خو( چې جنګ سوړ شو، ميرى تود شو ) هغه متل دى،چې د ځينو څېړونکو په اند يې دمنځ ته راتلو ځاى معلوم دى. ويل کيږي،چې دغه متل لومړى ځل دلوګر ولايت، د زرغون ښار په سيمه کې ويل شوى او بيا
ژرنده که دپلار ده هم په وار ده
علم ګل سحر وايي،چې په يوه کلي کې يوه ژرنده وه، خلکوبه په نوبت غنم پرې اوړه کول. بله ورځ ددوو کسو په وارجنجال شو، يوه ويل، زه د مخه راغلى يم ، اول نوبت زما ده، دابل ويل، زموږ په کور کې اوړه تمام شوي دي اول وار به زما وي. ددواړو په منځ کې جنګ جوړ شو. يو دريم سړى راغى دواړو خپل خپل دلايل ورته وويل،يوه ويل،
غزل
سپینه خولگی درانه واخیسته په زورهلکهومی لیدی مورهلکهدسپینی خولی په تلوسه کیته شولی ما ته په غوسه کیسپینه خولگی می درکوله بیا په کورهلکهومی لیدی مورهلکهدرسوایی کارونه پریژده ته می مه شرموهدا کلی کورپه ځان ته مه خبروهصبرکوه چی بیارانشی ته په لورهلکهومی لیدی مورهلکهدغه ارمان به د پوره کړم ته قرارووسهچی موربیده کړم انتظارووسهداغ می د پریښودپه سپین مخ کی تکه تورهلکه
دځوان شاعر واصل حسنيار يو څو شعرونه
څومره هنر دى چې د جهل تر غره ځان اړويد خاموشۍ بېړۍ د قهر پر توپان اړوي پخوا مې نه لوېدى و زړه ته د ډالرو طاقت اوس يې منم له يو افغان نه بل افغان اړوي نه شومه پوه مغرور رقيب مې څنګه پښو ته راغلىښايي په دې ډول له ما څخه جانان اړوي هر نوى مشر مو په ژوند كې هومره فرق راوليهغه كيسه هغه مضمون وي خو عنوان اړوي د عقل كور خرابوي ټول د دنيا په كار كې(واصل
پښتنه شاعره
فريده هوډ سيفي د استاد ميرافغان كامه وال لور ده هغه په 1348 هـ ل كال په مني د كابل په ښار كې زېږيدلې ده، خپلې زده كړې يې هم د كابل په ښار كې تر سره كړي دي. په كال 1370 كې د كابل پوهنتون د طب له پوهنځي نه فارغه شوه. د اتو كالو راپديخوا د پېښور په ښار كې اوسيږي. په پېښور كې يې په بيلابيلو روغتيايي مركزونو كې د ډاكټرۍ دندې تر سره كړي دي او اوس د بي بي سي په تعليمي پروژو كې د روغتيايي پروګرامونو پروډيوسره او د ابن سينا د روغتيايي چارو كاركونكې ده د شعر بېلګي ئې : زما كابله&n
دادم عليه سلام دپيدايښت كيسه
دا کیسه جلالتمآب شیخ نبیل العوضي په یوه تلویزیوني وینا کې کړې ده. شیخ نبیل العوضي : بسم الله الرحمن الرحیم ، حمد او ثنا خدای لره دي ، او پر وروستي نبي محمد صلی الله علیه وسلم او د هغه پر اصحابو دې درود او سلام وي ، او پر ټولو هغو چې تر قیامت ورځې پورې د هغه لاره تعقیبوي . ګرانو وروڼو او خویندو ! انشاء الله له دې برخې څخه به د نبیانو د کیسو لړۍ پيل کړو ، چې د پند اخیستونکو لپاره پند دی ، او دغه کیسې له هغه راهیسې چې الله تعالی انسان جوړ کړ ان تر وروستي نبي صلی الله علیه وسلم پورې يو انساني تار
شعر
داسې ورخ هيڅ نه وي،چه دکلي يو کوروران نه ويغم نه وي ماتم نه وي،دټول کلي خفګان نه وي دلته څوک راغلي،دوی زمونږ دبچو ښکار کويدوی ترسول نه کوي،ښه سم مرګونئ وار کويکله په راکيټ کله په تو پ،په مونږ ګوزار کوينه شرميږي دوی،بلکه په دي کار افتخار کوينه پوهيږم خدايه،داوحشيان به انسانان نه ويغم نه وي ماتم نه وي،دټول کلي خفګان نه وي بل پردئ راغلئ،ځان زمونږه مشروروربولياوس ځان ميلمه نه بولي،ځان سم شريک د
دبدرنګۍ له سيند
دبدرنګۍ له سيند اوباسو د سندرو بېړۍالله لاهو مه کړې د ښکلو مساپرو بېړۍ د څو کيږديو او يو څو دانو خورما په بدللاړې عربو ته د لمنځو، د نښترو بېړۍ موږ ته رادرومي الوتکې له مارانو ډکېله موږ نه درومي د نرګسو نيلوفرو بېړۍ د آشنا سترګې شوې د تورو ګربتانو ځالېزموږ لېمې د سپينو اوښکو د کوترو بېړۍ موږ د تيارو د جزيرو په
غزل
اور مــو راغلـــو تر بـړستنـې، مونږ ويـده يــــوويــــې سوې راتــــه لمنــې، مونږ ويــده يــــو دی پـاچا مـو راتــــه لار هــواره نــــــــه کـــــړهمخکــــې يښې راتـه غنې، مونږ ويـــده يــــو بس يواځې يـې پښتون تــه پــه کـې چل دهسر مو غوڅ شي بی پوښتنې، مونږ ويده يو د وطـــن حالات اوس دې تـــــــــه رســـيـدلـېســــړې چ
دوه بيتونه
نن مې پښتنې اوښکې بې ستره شوې نن په ډک محفل کې يار را ياد شو زړه خو مې يار وړى و له ځان سره اې په تش کوگل کې يار را ياد شو مل
غزل /نورالباري مل
زړه لــه غـمه چـــوي ژړا نـه راځي دغسي حالـــــت دي پر چـا نه راځـي سـتا د زړه هیواد به آخـر فـتحه کړي اوښکې پښـتنې دي پر شا نه راځي خپل پرهار د پوهـې په تا
نظم = مين او شاعر=== نورالباري مل
مين او شاعر ۱ زما اوس هم په ياد دي چي زده کوونکی د لسم ټولګي وم زما په ياد دی د پښتو ښوونکی چي د کتاب له مخې ده د مين او د شاعر تر منځ توپير کولو زما اوس هم په ياد دي هغه ويله چي (( شاعر د قام لپاره ژاړي)) د خپل ولس د ويښولو په نيت په شپو شپو ويښ وي تر سهاره پوري زما د ښوونکي دا خبره اوس هم نه هېرېږي چي وېل (( مين فقط د ځان لپاره ژاړي
غزل ـــ نورالباري مل
لکه ماشوم چي يو شی غواړي ،ژاړي داسي مي زړه درپسي ژاړي،ژاړي همدردي اوس هم په نړۍ کي شته ده
نظم // اې د ادم او د حوا لمسیه!
اې د ادم او د حوا لمسیه! دغه سپوږمۍ دغه ښایستوکې سپوږمۍ «د رڼا ګانو مور ده» د غریبانو د انګړ ډېوه ده او دا د ښکلي رب د نور جلوه ده نور دې ته مه ورخېژه! ځکه چي ستا په زړه کي دبدمرغیو تخم ځای نیولی ها چي شیطان نومیږي &nbs
غزل // نورالباري افغانمل
د زړه مـــــــــنډؤ مــــي د غمو لـــه نارینــــــه وو ډک دی ځکه ودې لــــــوري ته نه راځي نـــــجلۍ دخــــــوښۍ د ژوند ځـــــنځــــــیر مې ناځواني ونکړي ونه شکېږي و لا چـــــې ډېره یــــې ضــــعــــیفه ده کړۍ د خوښۍ ګيله ترې مه کړه که ښکلا دي سمه نه شي لوستی د زړه ماشوم مي نه ده لوستې ښوونځۍ د
نوی غزل/ نورګل شفق
خاموشي رانه چاپيره ده واللهشوره! نوره رانه تېره ده واللهزندګي به څومره لږه وه چې وې به... اوس
غزل
له ځانه مخکې مې په خدای تا ته دعا کړې دهتا ته مې مخ کړی دی، خپل ځان ته مې شاه کړې ده تا به زما د یادولو ګناه نه وي کړي خو دغه چاره د ثواب په ژوند کې ما کړې ده نن به راځې،نن به باران او سيلۍ دواړه راځي نن مې دې زړه څه عجبيه غوندې درزا کړې ده
وخته راوګرځه دنیا راوړه
وخته راوګرځه دنیا راوړهما ته مې بېرته خپله ساه راوړهزما له وجوده دې زه وړی يمههله ما راوړه، هله ما راوړه ما نه د سترګو رڼا چا يوړه؟ ما ته د سترګو رڼا چا راوړه؟
