ژباړې
د زهرو اوبه
د مني په يوه زرين دور چي نظرونه يې تير ايستل د شمالي لبنان د ” تولا“ اوسيدونکي چې يو سهار د کليسا په خوا کر راټول شوي وو، د ” فارس“ په ناببره تری تم کيدو انديښمن وو. دې خبرې ته ټول حيران وو چې هغه څنګه خپله ښکلې او ځوانه ميرمن چې ايله شپږ مياشتې يې کيدې چې په ښه زور او شور کې يې واده کړی وه، پريښوده.” فارس“ د خپلې قبيلې سردار او سرداري ورته په ميراث کې پاتې وه. اوس خو ايله د ٢٩ کلونو و، خو د هغه شخصيت په تول پوره و، ځکه خو يې درناوي او احترام ته قبيلې خلک اړ وو.د پسرلي
د سفر ملګری
ليکواله : بلقيس رياضژباړه : بازمحمد عابد ثنا د خپلې کوټې المارۍ خلاصه کړه. په هره جوړه جامه به يې لاس تيراوه. يوه جوړه نيمه به يې د لږې شيبې له پاره په ګوتو کې ونيوه او د لږ سوج وروسته به يې له ځانه سره وويل : نه، دا ښه نه ښکاري . کابو نيم ساعت به يې په دې اړولی و چې کومه جوړه واغوندي .ترور يې چيرته د تلو په حال کې وه. د ثنا کوټې ته ورغله او ويې ويل : _ ثنا زه بيګم ترمذي کره ورځم . زما ورتګ ضروري دی . څه مشوره ورسره کوم . ته د حسن کره ورشه، د بيرته راتګ غم مه کوه، زه به در
