ادبې ټوټې
کوچۍ
ټوله شپه واوري واريدلي وي ، دښار واټونه په واورو پټ وو،نرۍ سلۍ چليدله ، د ارتل د پله ترڅنګ يو ه چټه پېغله کوچۍ چې د خپل اوښ مهارپه لا س کې نيو لي ؤ ولاړه وه او کډو انتظا ريې کا وه ، داوښ خو له کې له ډېر مستۍ څخه سپين ځګونه نه ځئيدل او دخو لې دواړ و کونجونو څخه يې دواورو دڅپر کو په شا ن را تو ئيدل خو چې ځمکې ته به ورسيدل بيا به يې د کنګل دپا سه د کنګل شکل غو ره کړي و. خو د کوچۍ سپينو اننګيو يې له ډېري يخنۍ څخه د کا بل&n
مينتوب
وايي ،د زړه درد د مړينې لامل کيږي خو په رښتيا وايم تاپسې مې زړګى خوږيږي او پدې خيالونو مې د زړه پټه دنيا د رنگينيو ډکه وي. د زړه دنيا په رازونو او رمزنو مې څوک نه پوهېږي .
