لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه
د سترګو بلا : انديښمن ځاځى
غزل داسې به نه شـــي چـــــې جـــــانان له جفا لاس واخلي چې مې زړګى لـــــه دغــــې ســـــــوې ژړا لاس واخلي په هغـــه ورځ مـــړ يـــم جانان په رښتـــــيا بــــــه مړ يم زما لــــه زړه نه چــــې د ستــــــرګو بلا لاس واخــــــلي په ليونو کــــــــې بــــــه اثر د جنـ
د ژوند سکې : انديښمن ځاځى
د ژوند سکې تصوير ستا د نازونو دى چې ښـــــوري مــــې په زړه کې يادونه د باران په څيــــــــــــــــر را اوري مــــــې پـه زړه کې منم چې مې د سر په ستـــــــــرګو اوس نه شــــــي ليـدلى خو دا به راســـــره منې چـــــې ګــــــوري مـــــــې پــــــــه زړه
سوال په ليمو کې : انديښمن ځاځى
سوال په ليمو کې دلتــــــــه مــــــــو شـــور د مـــازيدګـــر نشـــــــــــــته دى دلتــــه ګــــــــــــــودر دلتـــــــــــــه چنــــار ګــــونـګى دى دلته خــــــــــــو کــور د ميـــنې وران شـــــــــــــــــوى دى سوال په ليمــــــــو کې د دلـــــــدار ګـــــــــــونګــى دى دلتــــــــه منـــ
د خالونو سوداګر : انديښمن ځاځى
د خالونو سوداګر ځه جانه داسې ځاى بــــه ولاړ شـــو سره چې يې فضا په ميـــنه ، ميـــنه کې وي چې پــــه ژړا کــــې ســــره ميــــنه وکـــــړو
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي : انديښمن ځاځى
يوه سندر بوله مې په روح کې اوسي¬¬¬¬¬¬¬يـــوه ســندربــــــولـــــه مــــې پــــه روح كــې اوسيوايــــــي لـــــه تـورو شپــــو ژونـــــدون وبــــاســــهتـــــــور رواجـــــونــــــه د حـــالا تـــو مـــــــات كـړهځــــــان لــــــه دې تــــور شـــــانې قــــانـــون وباسه¬¬¬¬¬¬¬يــــوه ســـندربـــولـــه مـــې په روح كـــــــې اوســيراتــــــه د مينــــې خـــــوږ احسـ
يتيم ارمان : انديښمن ځاځى
يتيم ارمان نن چې مې ستا د تلو خبر واوريده د غمو تندر مې په زړه پريوتى د سلګو تندر مې په زړه پريوتى نن چې مې ستا د تلو خبرواوريده ګله يقين وکړه يقين وکړه ته د خوږ زړګي په پرهارو کې زما څړيکې په شور پورته شوې لمبې د اور پورته شوې نن چې مې ستا د تلو خبرواوريده ما ته مې خپل ارمان
لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه
لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه د ژونــد ازغـنــــه كيــسه تـــا تـــه نـــــه كــــړمتــــــه خـــــو تنـــكــۍ يــې ته وريـښمينه څانگهزمــــا د ارمـــــان دڅـــــناره پــــــــــه ډډ كـــــېبـــــس هـــمـــــدا تـــه ښـــكارې حسينــه څانگه گلـــــــه زه څنــــــگه درتـــــــه ووايــــمــــــــــهچـــې اوس خپـــل نـــه يــــم اوس درتـللى نه شمزه چـــې لــــه خپـــــل
په درد کې ورک يو : انديښمن ځاځى
په درد کې ورک يو مونږ ملګرو له ديدار پاته يو لکه د پښو خاپۍ په ژوند څخه په لار پاته يو مونږ د اوږدو زلفو په خيال کې په ځان نه شو خبر خو چې خبر شو په سولۍ پاته پا دا پاته يو د يوه جانان ، د يوې بوسې ، د يوه اقرار په تمه مونږ په سلګو کې پوره يو ژوند انتظار پاته يو اوس مو حالا
زړه مې د چا د مستو سترګو جنګ ته: انديښمن ځاځى
غزل زړه مې د چا د مستو سترګــــو جنګ ته تــږى ناست دى يو نازنين بدلون يو شوخ غــــورځنګ ته تـږى ناست دى زه پــــه زاريـــــو له ســــپرليـــــو ورتـــــــــه رنګ غــــــواړمه زما ګلرنګ زمــــــــا د وينو رنګ ته تــــــــــږى ناســت دى
څو نغمې دي خوندورې راسره دي : انديښمن ځاځى
غزل څو نغمې دي خــــــــــــوندورې راسره دي لکه ستا د خــــــــــــــــولې خبرې راسره دي کاڼى زړه بــــــــــــه دې راخپل کړم ډبرزړيه د جـــــــــــــــادو په څير سندرې راســـــره دي چې تر دره دې درځــــم د رقيب شتون کې بس جـــــــذبې
ښکلې رانه زړه يوړو : انديښمن ځاځى
غزل ښکلي رانه زړه يوړو بې زړه ګــرځم ځکه نم په سترګو اه په خـوله ګرځم دلته مې زړه بايلود دلته خوار شومه نور ددې ګودر په خـــــوا کې نه ګرځم هغه چې ستا چم پرې اوروي کاڼي هغه ملنګ ستا کوڅه کې زه ګرځم زړه کې مې سپرلي په
د درد شاعر دې کړم : انديښمن ځاځى
د درد شاعر دې کــــړم غزل شوې زما ښه شوې په هـــره لحظه مل شوې زما لکــــــه سنــــدره د بلـــــبل د ژبــــــــــــې داسې په دې دونيا کې خپل شوې زما خود به دې تور اوربل ته ګل جوړيږم ته چې دا تور پټکي ته ګل شوې زما زرشه ګــــذار ته دې
غزل : انديښمن ځاځى
غزل د ځــار په بــدله مــې ځــار ځواب کــې نه راځي بيـــا هـــم مــــې زړه لـــتانه اجـتناب کې نه راځي دا ســتا شوخو بــاڼو مې په زړه جوړ کړي جانانه زخــمونه دومره ډير دي چـې حساب کې نه راځي څــه ټــکه مــې په خوار نصيب پريوتې نه پوهيږم
غزل : انديښمن ځاځى
خـــــداى خو دې وســـــاته په ګل مه شې زهير جانانه د يوه سپيځلي خوب تعبير مې يې تعبيـــــــــر جانانه زړه جنـــــډې چـــې مـــې په تا پسې کږې شوي دي تــه په دې ښار کــــې د ټولو ښکلو ميـــــــــر جانانه باڼه دې سم لکه هــــــندوان زما نــــــظرونــــــــه وژني
انديښمن ځاځى
چې د ژوند د ستړې ستړې لار منزل سې دا به کله وي چې دومره زما خپل شې عجيبه دى ستا دستور د يارنې هم کله زخم راکوې کله مې مل شې زه سندره د وريتو شونډو پر سر شوم ستا ښکلا دې وي نغمه ته دې غزل شې ته خو تل وعدع ذد مېنې د سپرلي کړې
انديښمن ځاځي غزل
بس يوه ورځ خو به دې يار کړم ته دوعا خو کوه عمر به لنډ د انتظار کړم ته دوعا خو کوه بيا به يې غچ په بوسو واخلمه له تانه ښکليه د زړه زخمونه به مې شمار کړم ته دوعا خو کوه صبر به کړې شيخه دا کار په بيړه کله کيږي په سرو پيالو به دې خمار کړم ته دوعا خو کوه بيا به څوک نه وژني نغمې
د اندېښمن ځاځي ښکلي غزل
ما در ته ويل مکــړه اعتبار زړګيه ودې ليدل؟!څنګه يې در کړلو ګذار زړګيه ودې ليـــــدل ؟!ما در ته ويل چې ددې وخت جانــــان وفا نلري وي تر مطلبه پورې يار زړګيه ودې لــــيدل ؟!ما درته ويل چې د منصور رسم ته مه ګواښيږه دلته منصور خيژي په دار زړګيــه ودې ليدل ؟!زما دې نه منل چې ويل به مې کباب به دې کړي د ښکلو ميـــــنه ده انګار زړګــــــيه ودې ليدل ؟!دا ځواني مرګه ځواني هم د وخت يارانو په څير
داندېښمن ځاځي غزل
غــــيږ ته به د يار رســـــي که غيـــــږ به د دار ونيسي ژوند بــه مې په کــــومه لار ځي کوم خوا به لارونيسي زه ستــــا په معـــصومه ښــــکلا دا رنـــګه دوکه شومه لــــکه کــــوم مـــاشــــوم چې په خندا ،خندا مار ونيسي يــــو پـــرهر او ســـل بوسې ټــــوپۍ بــــه ورانوو سره يــــار دې زمـــا په زړه باندې د هر پرهر شمار ونيسي عـــظم مــې پښـــتون دى ګـــني ســتا خوا ته درتللى شم ښــــار بـــــــه د ژړه راځيـــنې دلتــــه اغيــــــار ونيسي
