ستا له پامه چې لويدلی يم جانانه
هر قدم کې ښويدلی يم جانانه
په کوم ښکلي کې چې ستا نښې پيدا وي
زه په هغه پسې تللی يم جانانه
اوس د خلکو مخکې نه درته درګورم
اوس خو دومره پوهيدلی يم جانانه
ستا په لورې چې درځمه ښه خوشحال يم
خو خپه درنه راغلی يم جانانه
ماته دومره ډېره ډېره مينه راکړه
تا چې څومره ځورولی يم جانانه
١٩ ليندۍ ١٣٨٦
کابل، خيرخانه
09.12.2007
- baz
يادونه: دا ليکنه د علم ګل سحر د کتاب (( پاس سپوږمۍ ده لاندې ته يې)) په مخکتنه کې اورول شوې دې بازمحمد عابدعلم ګل سحر هغه روڼ سحر ته ورته دی چې د ژوند د اميدونو ډيوې يې د لمر د وړانګو په لاسونو کې نيولې وي او د مينې لار پرې روڼوي. سحر فطرتاً شاعر دی او شاعري يې په خټه کې اغږل شوې ده. د سحر شاعري او شخصيت لازم او ملظوم دي. څرنګه يې چې شعر له تصنع پاک، له بې ځايه مبالغو نه مبرا او د بې مفهومه سمبولونوپه دام کې نه دی نښتی، داسې يې شخصيت هم سپيڅلی دی، په ناسته ولاړه کې يې تصنع نه ليدل کيږي...
13.12.2007
- baz
څومره لږ وې، څومره ډېر شولې جانانهچا ويل چې رانه هېر شولې جانانه
ملنګان دې درنه ګردچاپيره ناست ديسم د پير بابا په څير شولې جانانه
ما وې را به شې او بخت به مې بيدار شيخو چې راغلې رانه تېر شولې جانانه
لکه باز کا په کوترې منګول ښخهداسې زړه نه مې چاپېر شولې جانانه
ته خو سم د زړه ژ...
