بس چې لاس نيولی دې روان کړمه
ووايه چې څنګه دې جانان کړمه
ما مې درته زړه څومره ارزان درکړ
ښکليه چې نور دې څومره ګران کړمه
مينې دا احسان دې تر قيامت منم
مينې زه دې بيا يو ځلې ځوان کړمه
زه چيرته او داسې شاعري چيرته؟
ستا غزالو سترګو غزلخوان کړمه
(( بازه)) خداې دې تا راته ژوندی لري
بې له تا به څرنګه ګذران کړمه