له چا به مروره وه هغه د سين په غاړه
څپه چې ورته پښو ته پريوته د سين په غاړه
د سپينې خولې په طمعه يمه چا ښکلې ساتلی
اوس ځکه تېروم هره غرمه د سين په غاړه
ته وا که د لونگو کرونده په کې پخه ده
سحر او مازيگر يې وي وږمه د سين په غاړه
د سين د غاړې خلک يو په ژبه يې پوهيږو
د زوږ د ترنم يې وي نغمه د سين په غاړه
د مينې يو غمزه مې ارادې کاندي بدلې
اکثر چې رانه ماته شي توبه د سين په غاړه
جانان په تصور کې راته ورو په غوږ کې ويلې
راځه بازه چې جوړه کړو يو شپه د سين په غاړه
12.11.2007
- baz
چې شرنگ يې د پاوليو شي سندرې زيږويدا ښکلې خو خبرو نه خبرې زيږوي
نظر يې د بنگال په کرتبونو کې پوخ کړینازونه چې يې سترگې سحرگرې زيږوي
زما د اوښکو څاڅکي بې بها، نه دي يارانود مينې سمندر کې مرغلرې زيږوي
نښتر که ترينه لاړه زموږ غرونه دې ژوندي ويپه غېږه کې مماڼې او گرگرې زيږوي...
13.11.2007
- baz
د ټولو عابدانو په مخ کې دې ديوال وي. زه زموږ د بهيرونو او زموږ د بنډارونو بازمحمد عابد يادوم. څو ځلې مې ورته ويلي دي چې هلکه بازه! که نور نومونه درباندې دريدلي دي نو باز خو دې خپل نوم دی او د عابد پر ځای د غزلونو په مقطع کې باز راوله. او بيا له تا نه خو هغه ظالم باز نه جوړوو چې د زرکو او زاڼو او سپينو کوترو په وينو يې منگولې سرې وي. باز په موسکا کې راته وايي چې نه، زه د عابد نوم نه بدلوم. ځکه چې دا نوم پر ما باندې ” چا “ ايښی دی.موږ نه پوهيږو چې هغه ښکلی څوک به څوک وي چې باز يې عا...
