چې بيا هم ښځه ېمه
ېو ځل مې بېا له سره هسته کړه چى
د مور په تېوکې مې شودې رااوخت کېږي
ادې مې ځوانه شي لا ډېره ځوان
نرئ د لښتې په شان
چې زه يې بيا هم لومړنى مېنه ېم
دادا مې هغه ځلمى
چې مې په مور مېن شي
ډېر مې ارمان دئ ربه
چې ېو ځل بېا له موره وځېږېږم
مور مې بارداره امېدواره وي په لږ عمر کې
زما په تمه دى شېبې وشمېړى
هم هغه ژوند دې وي
هم هغه ژوند دې وي
ساده او کلېواله ژوندون
او زه دې وځېږېږم
چې زه بېا هم چې بېا هم ښځه ېمه
که څه پوهېږمه چې
که زه نجلى ومه بېا په ما ډزې نه وې
او عقېقه به مې نو څوک وواېي
پر ما به بېا هم ممپلې او چارمغز
پر ما به بېا هم سره مئېز پتاسې
دکلو ښځو باندې نه وېشي څوک
زموږ گاونډئ دبادام مور
به بېا د گړو چکئ
او د پټکو هگې
په خپل پلو کې راوړي
دا مخ روني به راته
په اوروني راته ږدي
نېا به مې بېا مبارکي نه اخلي
څکه چه بېا به هم هلک نه ېمه
خوښي به نه لرم له ځانه سره
خو خداېه خو خداېه
خو مگر بېا هم ربه
بېا دي ماشومه شمه
بېادې مکتب او فاکولته ووائم
بېادې ماستره شم ډاکتره دې شم
بېا هم ژوڼدون غواړومه
زه دې دنېا ته بېا راتله غواړمه
په خپل راتلونکې ژوند کې
زه بس کمال ته رسېده غواړمه
نو خداېه څه به وشي
نو خداېه څه به وشي
څه به دې کم شي واېه
که ېو ځل بېا هم دې دنېا ته راشم
خو خېر که ښځه هم ېم
ستا عبادت وکړم
د خلکو خدمت
ستا عبادت وکړم
دخلکو خد مت
صفيه صديقي
