نـــــوم : رفيع الله
تخلص : زيار
دپلارنوم : سخي مرجان
زوکــړه : د ١٣٦٠ لېږديز لمريز کال د زمري مياشت
زده کړه : تر اتم ټولګي پورې
ولايت : خوست
ولسوالي : نادرشاه کوټ
کلى : کپړى
چاپ شوي اثار : نه لري
نــا چاپ اثـــار : دوه شعري ټولګې
ړسپرلي ته پيغام
سپرليه راوړه د ګلونـــــــــو ډکې ډکې ځولۍ
وطن تــــــه راشه د رنګونو ډکې ډګې ځولۍ
ميرو کې وشينده غــاټول او د لالـــــــه ګلونه
دا د سپين غـــر لمنې بيا کړه زرغونه ګلونه
بوى د باروتو مو تراوسه په ماغزوکې اوسي
هغه د سرو وينو ويالې مو په لېمو کې اوسي
نورو کـــالو به چې راتلې تا به راوړل بمونه
وو بـــــه بهير د جنازو پـه وينو سرۀ لاسونه
وير او مـــاتم و ستا په خوند نـه پوهېدلو هلته
سترګې مـو سرې په چيغو چيغو ژړېدلو هلته
سپرليه راشه نن د سولې پــــه فضا کې راشه
نور تـور تمونو کډه وکړه سپين سبا کې راشه
لږ يې پخلا کړه د جنګونـــو مـرورې پېغلې
دا سترمــــــــــنې پښتنې او خيالـــورې پېغلې
اوس د( زيار) د زړګي باغ سپېره خزان ځپلى
دغـــــــــو حالاتو د زړۀ هريـوه ارمان ځپلى
نــــــوم : انورالله
تخلص : صالح منګل
دپلارنوم : ظاهرجان منګل
زوکــړه : د ١٣٦٠ لېږديز لمريز کال د لېندۍ مياشت ٢١ مه
زده کړه : د دوولسم ټولګي څخه فارغ او ديني زده کړې هم لري.
ولايت : خوست
ولسوالي : موسى خېل زوړکوټ
کلى : څپري منګل
چاپ شوي اثار : نه لري
نــاچاپ اثــــار : يو ديوان چې ١٣٠٠ شعرونه لري
تنکۍ ګيلې
ډېر ظلم راتـــــــــه ښکاري حوصلې په کاڼو ولې
د مينې محبت چې فيصلې پــــــه کــــــــــاڼو ولې
دا ستا په يوه ګوزار زمــــــــــا دزړۀ هېنداره ماته
جوړيږي نه، هېڅ وخت چـــې سلسلې په کاڼو ولې
پوهېږې نــــــــه جانــانـه! غمازانو پــــــه لمسون
پـــــــه څه وجه زما د زړۀ ويــــالې په کاڼو ولې
خبر چې وې زمــــــــا د مظلوميت په پټ رازونو
انصاف ګڼې همدا تنکۍ ګيلې پــــــه کــــــاڼو ولې
افشا دې کړل رازونـــه او وعدې دې کړلې ماتې
زمــــــا په مخ د غم اوښکې خولې پــــه کاڼو ولې
نازک زړګى مې ستادلاسه وريت شوپټ سينه کې
د هـيـــــلو امېـــــدونــــــو قافلې پـــــــه کاڼو ولې
پــــرون مـــو طلايي پيالې تحفه کې سره ورکړې
تعجب دى چې نن بيا هـــــغــــه پيالې په کاڼو ولې
د ستا د خوب تعبير ( صالح منګل) کړى و مخکې
اوس شوه راتــــــه معلومـــــه مسئلى په کاڼو ولې
نـــــوم : جاوېد
تخلص : دريځ
دپلارنوم : وزير باد شاه
زوکــړه : ١٣٦٦ لېږديز لمريز کال د ليندۍ مياشت
زده كړه : د دوولسم ټولګي څخه فارغ
ولايت : خوست
ولسوالي : مرکز- متون
کلى : درکوټي
چاپ شوي اثار: د پرون يادونه او د سبا هيلې
نــا چاپ اثـــار: يوه شعري ټولګه او يو ناول
ځوان ته
دغه وران ويجاړ وطن به جوړوي څوک
د ژړاوو ډکې خولې بـــــه خندوي څوک
دايـــــوب او د مـــــــلالې په عوض کې
په سنګر کې بـه اوس توره پړکوي څوک
د طـــــرزي د اسمان غوندې لوړفـکرونه
دا فکرونـــه به نن سر کې ګرځوي څوک
چې وطن يــــې حاجتمند وي هغـه هر څه
پــــــه جذبـــــه سره به دا قربـانوي څوک
چــې غاښونــــه ککرۍ يې کړې ورمـاتې
دښمنان بــــــه په شرمونو شرموي څوک
ځوانــــــه نن د ستــا موقع ده را بېدار شه
بې له تا به دا کارونــــــه ټول کوي څوک
د ( دريځ) په دې خبره ښه پـــــــــام وکړه
ستر ارمــــان به د افغان پوره کوي څوک
نوم: نصير احمد
تخلص: صميميار
د پلارنوم : پير ګل صاحب شاه
زوکړه : ١٣٦٤ لېږديز لمريز کال
زده کړه : د لکڼو عالي لېسې د لسم ټولګي زده کوونکى
ولايت : خوست
ولسوالي: مرکز- متون
کلى : د شمل پيرانو شينکى
چاپ شوي اثار : د شغلې په نوم شعري ټولګه
نا چاپ اثار: يوه شعري ټولګه
قافلې
پـــــه ويـــر پـــــه ژړاګانو سترګې سرې راغلې دي
دهـــــيــلو امـېـــــدونــــو جــــنـــازې راغـــلــې دي
خپه بــــــه شې جانـــانــه ښه به داوي چې کرار شم
که نـــــــه يو څو خبرې خولې تـــــه ښې راغلې دي
دې ښکلوتــــــه کتل هـــــــــم اوس ګناه ده پابندي ده
د ښـــــــکلو محکمې نــــــه فيصلې راغــــلــــې دي
نــــور خيال به يې خوبونـــــو په سوچونـــو کې کوو
پـــــه سترګو پــــه نظر مـــو اوس پردي راغلي دي
ډېر کــــه پـــــه موسکا نظر را وګوري دوکه شومه
ګيلې - ګيلې - ګيلې ښـــــکليه ګيلې راغـــلې دي
دسترګوپه کچکول کې به يې پير(صميم يار)ټول کړم
دې چم تـــــــه د خو بـــــــانــــــو قـــافلې راغلې دي
نــــــوم : بسم الله
تخلص : حقمل
د پلارنوم : حبيب الله خان
زوکړه : ١٣٣٣ لېږديز لمريز کال
زده کړه : ماسټر
علمي رتبه : محقق
ولايت : خوست
ولسوالي : اسمعيل خېل او مندوزي
کلى : سونۍ سرخ، حيدر خېل
چاپ شوي اثار:
١- لنډې کيسې
٢- حماسه هستوونکى
٣- دننګ شملې ( د شعرونو ټولګه)
٤- د خوست د خلکو فولکلوريک عقايد
٥- د تڼيو کلتور اوفولکلور
او همدغه راز يې ډېرې علمي مقالې او شعرونه د هېواد په مطبوعاتو کې خپاره شوي دي چې ځينو يې جايزې هم ګټلې دي.
دهېواد دښمنانو ته
په چاړومې که سورى، سورى ځيګرکړئ
کـــه په تورو رانـــه پرې له تنې سرکړئ
پـــــه ګولو مې که غلبېل، غلبېل ټټر کړئ
له بدن مې پوست پـــه زوره را بهر کړئ
يــــا مې واچوئ ژونـــــدى د تنور منځ ته
کــــه مېچنې مې پــــــه ټنډه لراو بر کړئ
زه پـــــه وياړ هېواد ساتنې تــــــــه تياريم
زه ( حقمل ) يم ددې خلکـــــــو خدمتګاريم
زه انسان يم انسانيت لــــه پاره جنګ کړم
زه د سولې اوعزت په لورغورځنګ کړم
زه نـــــا موس او کـرامت د خلکـــو ساتم
زه افـــغــــان يــم شرافت د خلکــــو ساتم
زۀ د ظلــــم استثمار قــــــوي دښمن يـــم
ثنا خــــوان بـــــــه تــرابد د خپل وطن يم
اوس د هــرد ښمن مکـرونو ته هوښيار يم
زۀ ( حقمل ) يــم ددې خلکـو خدمت ګـاريم
نـــــوم : نوراجان
تخلص : بهير
دپلارنوم : حاجي خير الدين
زوکــړه : ١٣٦٠ لېږديز لمريز کال
زده کړه : د دوولسم ټولګي څخه فارغ او دژورنالېزم اړوند لنډ مهال کورسونه ـ هم يې ويلي دي .
دنده : ژورنالېست
ولايت : خوست
ولسوالي : مرکز- متون
چاپ شوي اثار : نه لري
نـــا چاپ اثــار : يوه شعري ټولګه
غزل
دژوندون واک که مې له خپل لاسه وتلى دى اوس
د مينې مــــزى مې ستا زړۀ پورې تړلى دى اوس
د پيکي وړ، پـــــه خاورو خړ د هــــو يا نه په تمه
د زړۀ ګلاب مـــــې اشنا تــاته غوړېدلى دى اوس
اوس يې پـــــــــه اړه زمانه له مانه هېڅ نه پوښتي
لمر يې د حسن پــــه اسمان کې راختلى دى اوس
کــــه دې دسترګو وار خطا لګي، ستا عيب نه دى
زمـــــــــــا زړګى له خپله ځايه ښويېدلى دى اوس
تـــــــــــــه رقيبان پراته ديوان بوله د لارې په سر
( بهير) کــه هر څه دى، تر تا را رسېدلى دى اوس
نـــــوم : جمال ناصر
تخلص : اصولي
دپلارنوم : نوروزخان اصولي
زوکــړه : ١٣٦٠ لېږديز لمريز کال
زده کړه : د دوولسم ټولکي فارغ
ولايت : خوست
ولسوالي : تڼي
کلى : درګى
چاپ شوي اثار : (د پرديسۍ تروږمۍ) شعري ټولګه
نـــا چاپ اثــار : يوه شعري ټولګه
بې نومه کاروان
د صحرا پـــــه زمــانو مې لوى کاروان و
خو پــــــه کنډو کنډوالو مــــې را روان و
د يتيم لــــه اوښکو بــــــار و نوم يې نه و
چا ويل چې لــــه اسيــــا افـــغـــــانستان و
سوداګـــــر دوينو غـــــوښو ور روان دي
وايي پـــاس په دلکشا کې لوى مـــــکان و
چې مـــې پېغلې د پنجاب په ديرو نــا څي
دا مـــــې مشر دا مـــې کشر دا مې شان و
بيا د مستو مستو حورو دُعـــــا کــــــاندي
دا زمـــــا د قـــافــــلې لــــــه مخې خان و
پــــه بـــــربنډه يې غمي د کــــابل يووړل
دي پـــاريس کې راتـــه خاندي اوخندان و
بلخوا کونډه چې نــــري نـري زګروي کا
يــــا يتيم بچي له اوښکو چې بـــــــاران و
څنګه ووايـــــم اختر دې مــــبــــارک شه
زمـــــا نــــــــــه دى دا اختر دبل انسان و
لا مې غږ په اصفهان پـه ډيلي پروت دى
چې بــابــا مې احمد خان په کوم دوران و
زه که نه وم تــــــه که نه وې دا ايمان دى
چې همدې اسيا کې لـــــــوى افغانستان و
بيا بــــــــه ډول وي بيا اتڼې بيا به چوغې
لکه ګډ پــــــه ګورګينانـو ميرويس خان و
افغانيت مې پـــه لاس توره پښتو ډال دى
ځمکه پـــــــرېږده لا خبر په دې اسمان و
(اصولي) چـې د لندن جونـــو تــــه خاندي
نوم يې ورک شه ده ته چاوې چې افغان و
