بدون شک که دولت باید در سکتور امنیتی و همچنان در تمامی عرصه های دولتی توجه بیشتر و توجه دقیق تر نماید. چنانچه اصلاحات وسیع از جانب دولت و حکومت افغانستان به هر اندازه زیاد تر و با کیفیت تر باشد، به همان اندازه نتایج بهتر می دهد!

منتهی در این اوضاع بغرنجی که تروریزم و خشونت، نه تنها افغانستان، بلکه منطقه را به خاک و خون کشیده است، سوال اصلی در این است که در چنین اوضاع و احوال آشوبگران مظاهره چی نما چرا مزاحم مردم میشوند؟

آشوب‌گریی، آشوبگران مظاهره چی نما در این است که آنها مسلح از طریق تظاهراتی به آشوبگری می پردازند که در اصل و در کنه ماهیتش هدف تضعیف و تخریب نظام نیم بند افغانستان را دارند، از تظاهراتی که به یک مناسبت خاص نام گذاشته شد، با خیمه گذاری و غژدی زدن در فصل بهار، آن هم در یکی از پارک های گوارا و خوش موقعیت شهر، به اصطلاح یک گاو شیریی می سازند، که هلفش را از پارک های افغانستان می خورد ولی شیرش را به ایران و روسیه و هند و چین رایگان میخواهند!

آشوب‌گریی، آشوبگران مظاهره چی نما در این است که آنها به عبارت دیگر به اصطلاح قُت قُت خود را در بیخ گوش مردم رنجدیده و جنگزده ای افغانستان می کنند، در حالی که شوق تخم دادن به به ایران و روسیه و هند و چین را دارند.

و یا هم اینکه چهره های مزدور مانند عبدالطیف پدرام، چهره های مفسد اداری چون احمد ضیا مسعود، چهره های شهرت طلب چون احمد سعیدی، چهره های مجذوب چون باقی سمندر، سپنتا سلمند و فُلانی قلندر در زیر سایه های خیمه، در داخل پارک به قِسم میله بهاری، خلاف قانون خیمه زدن در پارک های شهر، تجمع نموده، از یکطرف مزاحم مردم شهر می شوند و از جانب دیگر جوانان احساساتی وطن را، با نظریات مفلوک خمینی، ماهوستون، استالین و نمیدانم کی و کی، احساساتی تر ساخته بر راهی بر اندازی نظم و نظام نیم بند افغانستان، آن هم با هزار دروغ و حیله و نیرنگ سوق می دهند. آیا آشوب گری شاخ و دُمی دارد؟

بدون شک که معترضان حق اعتراض را دارند، مگر افراد مزدور به بیگانه چون عبداللطیف پدرام و مفسدین اداری همچو ضیا مسعود باید در قدم اول به مقابل اعمال خود دست به اعتراض بزنند، و حق آنرا ندارند که جوانان وطن را به سمت و سو افراطیت و آشوبگری بکشانند، و مزدران به اصطلاح دانشگاهی ایران را، به حیث فعالان مدنی افغانستان، در مقابل کمره های تلویزیونی ایران محور، در داخل افغانستان بفرستند و توسط آنها صدای تخریب نظام را در افغانستان سردهند، صدای تفرقه اندازی بین اقوام شریف افغانستان سردهند!

بدون شک که مظاهره در هر مملکت از خود اصول و قانون دارد و هر آشوبگری را برای مردم مزاحمت ایجاد می کند، برای کشور های بیگانه و بر ضد نظام جامعه، بر ضد صلح مملکت، بر ضد منافع ملی مملکت سر بلند می کند، به هیچ وجه نمی توان عدالت خواه، عدالت طلب و عدالت پیشه خواند!


" آشوبگران مظاهره چی قِسم" یک تعدادی وظیفه ای مزدوری به بیگانه را پیشه نموده اند، یک تعدادی از بیکاری و بی روزگاری به تنگ آمده اند و فقط قیل و قال بجا و بی جا را بزرگترین وظیفه ای زندگی شان قرار داده و بدون آنکه از عدالت اجتماعی، از ضرورت صلح در اجتماع، از علم و علوم دولت داری، از قانونیت معلوماتی و یا اطلاع کافی داشته باشند، خوشش می آید از طریق قیل و قال بی جا در مقابل کمره های تیلویزیونی، آنهم در مقابل کمره های تیلویزیونی ایران محور، به اصطلاح یاسین خود را تیز می کنند!

"آشوبگران مظاهره چی قِسم" باید لطفاٌ قبل از آنکه بیشتر مزاحم مردم شوند، خیمه های خود را از پارک شهر دور نموده، در جامعه به یک کار سالم، یک کسپ آبرومند، اگر گیر شان آمد، اوقات خود شانرا سپری نمایند، زیرا آشوبگری یک کسپ خام است.

-------------------------------------------------
به امید اصلاحات وسیع اجتماعی در افغانستان عزیز
به پیش به سوی مبارزه با فساد اداری و آوردن صلح بین الافغانی!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و هر چه دقیقتر در راۀ مبارزه با فساد اداری!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و دقیقتر با ایران محوری ها و پاکستان محوری های مخرب در افغانستان عزیز!
به امید دقت به کوچکترین واحد های کاری در هر ساحۀ کاری ما!
به امید اتحاد و وحدت هر چه بیشتر اقوام شریف افغانستان!
به امید صلح، ثبات، عدالت اجتماعی، قانونیت، ترقی و رفاه برای مردم رنجدیدۀ ما