لاس ېې رسي ان تر ستوري دنګ ولاړ دی
بيا مې خيال په سندريز ګړنګ ولاړ دی
بوله مه چې به زلمي ور پسې پاڅي
انقلابه، جينکو ته جنګ ولاړ دی
هر غزل مې لکه زيږ پښتون د غرونو
ځکه هوش دی ورته لوتی رنګ ولاړ دی
زما له سل ملالو ډک درانه نظر ته
ستا نظر لکه زخمي پېرنګ ولاړ دی
هله مړه ترې ها ډيوه کړئ ګنې سوځي
په لمبې ېې يو ياغي پتنګ ولاړ دی
بيا بدرۍ ته ېې لمن بېرې راوړي
ها ماشوم چې د ګودر تر څنګ ولاړ دی
19.02.2008
- سردارولي څرک
رڼاښار، تياره كورونه
د چا جونګړه پكې نشته دى د تېلو ډېوهوايه قسمته! په تيارو كې به ترڅو پراته وي
دا مهال د جلال ابادښار دخوارو او بې وسه وګړو سترګې له ماښامه وروسته كور ته تګ پر مهال د ښار رڼاګانې داسې بدې برېښوي چې بيا ورته په كور كې د ډېوې رڼاهسې د وروركيو تت ځل ښكاري، خوعام وګړي دې د پورته شاعر په څېر دا پړه پر قسمت نه ور اچوي، بلكې خپل استازي او چارواكي دې له ګرېوانه و نيسي چې ولې يې تر اوسه په تيارو كې...
19.02.2008
- سردارولي څرک
هيڅوك نه غواړي چې ښكلي پرېشان شيبس له لرې ورته وګوري روان شيدا چې هره ورځ وركيږي دلته زړونه هسې نه چې ټول په تا باندې تاوان شيزړه مې ستا ډېرو بې ورو داسې نرى كړچې رقيب شړې نو هم زما ارمان شيپه وړه خوله چې كوې لويه خبره دا ستا غشى ولې لوى تر دې كمان شيد دروېش خاورې وجود به هم سره زر شيكه دې شونډو ته نږدې لكه پېزوان شي
له شونډو نه وه، له بڼو او له رخساره نه وهزما ګيله له خپله بخته وه، له ياره نه وه
ستا په...
